ဇင္ေယာ္ေခ်တေကာင္လီကိုရာအဆန္ပ်ံသန္းရင္းအမွတ္တရထားခစြာတိရာ... မေတာ္တဆခလုတ္တိုက္ရင္းေရာက္ဟိလာေရလူတိကိုေက်းဇူးတင္ေရ... အခ်ိန္ပီးပနာ ၀င္ႀကည့္လားေရအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါေရ..စာပီတခုစြာလူမ်ိဳးတမ်ိဳး၏အသက္ဆိုခေကယင္းစာပီစြာလူသားတိုင္း၏အက်ိဳးကိုေရွ႕ရႈ႕လိမ့္ေမလို႕ထင္ပါေရ.. ဇင္ေယာ္

WELCOME....

သဇင္ရို ့ျမီမွ..

သဇင္ရို  ့ျမီမွ..
ဇင္ေယာ္ေခ်တေကာင္လီဆန္မွာပ်ံနိန္ေရ

Thursday, December 3, 2009

ေ၀သာလီေခာတ္ေက်ာက္စာတခ်ပ္မွဘာသာျပန္ဆိုျခင္း



ေျမာက္ဦးျမိဳ႕လက္ဆည္ကန္ျမိဳ႕ရိုးတံခါးေပါက္ကိုသန္႕ရွင္းေရးလုပ္ရာမွတိြ႕ဟိေရဆိုပနာရီြးထား
စြာကိုတိြ႕ဟိရပါေရ..
ေက်ာက္စာကိုတံခါးေပါက္၏ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာလက္ယာဘက္တံတိုင္းေပၚမွာတိြ႕ဟိခရစြာျဖစ္ပီး
ေကေက်ာက္စာရီြးထိုးထားေရေက်ာက္တံုးအရွည္မွာ ၁ေပနန္႕၁လက္မ ၊အျမင္႕၆ လက္မဟိပီးေက
စာလံုးရီြ ၄၄ လံုးရီြးထိုးထားစြာကိုတိြ႕ဟိရပါေရ..
တံတိုင္းေပၚမွာရီြးထိုးထားျခင္းျဖစ္္ျပီး ေရဓမၼာဂါထာေတာ္ဟာေထရါဒဗုဒၶဘာသာရဲ႕အဆီအႏွစ္ဂါထာေတာ္တစ္ပုဒ္
ျဖစ္ေႀကာင္းရီြးထားစြာကိုတိြ႕ရပါေရ... ပဥၥ၀ဂၢီ ငါးဦးမွာတစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ေသာရွင္အႆဇိမေထရ္ကရွင္သာရိပုတၱရာအေလာင္းကိုဗုဒၶတရားေတာ္အဆီအႏွစ္ကို အ
က်ဥ္းခ်ဳပ္ျပီးေဟာေျပာေတာ္မူေသာဂါထာေတာ္ျဖစ္ေတဆိုစြာသိရွိရေႀကာင္းရြီးထားစြာကိုတိြ႕ရပါ
ေရ... ဂါထာေတာ္ရဲ႕အနက္က..
"ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ေရွးကျပဳခေရအေႀကာင္းတရားေႀကာင့္ျဖစ္ေပၚလာကုန္ေသာအက်ိဳးတရားရို႕ကိုေဟာေတာ္မူ၏ ထိုအေႀကာင္းအက်ိဳးတရားတို႕၏ခ်ဳပ္ျငိမ္းရာတရားတို႕ကိုလည္းေဟာေတာ္မူ၏ ။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ဤသို႕ေသာအယူရွိေတာ္မူ၏ " ။
လို႕အဓိပၸာယ္ရေႀကာင္းကိုရီြးသားထားစြာကိုတိြ႕ဟိရပါေရ..

မွက္ခ်က္..
ေက်ာက္စာဘာသာျပန္သာျပန္သူနန္႕သတင္းပီးပို႕ေရသူကိုရီြးသားထားချခင္းမဟိပါ..
ေက်ာက္စာပညာရွင္နန္႕ရကၡိဳင္သမိုင္းကိုစိတ္၀င္စားေရမိတ္ေဆြရို႕အတြက္
အေထာက္အကူတခုျပဳလိမ့္ေမလို႕ယူဆပါေရ
..
ဇင္ေယာ္ေခ်ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္အသက္တိရွင္နီယင္း

Read more...

Wednesday, December 2, 2009

ရခိုင္သူျမတ္ ႏွင့္ ေလာကသာရပ်ိဳ႕

ရခိုင္သူျမတ္သည္ရခိုင္ဘုရင္မင္းထီးလက္ထက္(ေအဒီ၁၂၈၃)ျမန္မာသကၠရာဇ္(၆၄၅)တြင္ထင္ယွားခေရရဟန္းပညာရွိပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးျဖစ္သည္။သကၠရာဇ္(၆၈၈)တြင္မင္းလွ်င္ေစာသည္။
မစၧဂီရိသရက္ျမိဳ႕ကိုတည္၍ေနထိုင္ခေလသည္။သက္လူမ်ိဳးရို႕အုပ္စိုးေသာေႀကာင့္သက္မင္းလ်င္ေစာဟုနာမတြင္သည္ ။ ၄င္းတြင္ ေစာစံု၊ေစာျဖဴ ၊ေစာတူဟူေသာသားေတာ္သံုးပါးဟိခေလသည္။
သက္ရို႕သည္အင္အားေကာင္းလာေသာအခါ၌ရခိုင္ရိုးမေတာင္စိုင္၊ေတာင္တန္းေက်းရြာမ်ားသို႕
လားေရာက္တိုက္ခိုက္လီရာရခိုင္ဘုရင္မင္းထီးသည္ အမတ္ႀကီးရာဇစည္သူသႀကၤန္ကိုေစလႊတ္၍
သရက္ျမိဳ႕ကိုသိမ္းခိုင္းခဲ့ေလသည္ ။ သကၠရာဇ္(၆၉၅)တြင္အမတ္ႀကီးရာဇစည္သူသည္စစ္သည္၊ဗိုလ္ပါမ်ားနန္႕ရခိုင္ရိုးမကိုေက်ာ္ျဖတ္၍သက္မင္း
လ်င္ေစာအား သားေတာ္သမီးေတာ္၊မိဖုရားေမာင္းမနန္႕တကြရကၡိဳင္သို႕ေခၚေဆာင္ခေလသည္ ။
ရကၡိဳင္ဘုရင္မင္းထီးစြာသက္မင္းလ်င္ေစာအားေကာင္းစြာခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္စားထားခသည္။ထိုအခါမင္းလ်င္ေစာသည္ သူ၏သားေတာ္မ်ားအား ပိဋကတ္ေဗဒင္အရာကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေရ ရခိုင္သူျမတ္ 'ဆရာေတာ္ထံ'အပ္ႏွံသင္ႀကားေစခဲ့သည္။ မင္းသားသံုးပါးသည္ပိဋကတ္ ၊ေဗဒင္သင္၍တတ္ေျမာက္လွ်င္ဆရာရခိုင္သူျမတ္သည္ဤကဲ့သို႕ေသာအိမ္မက္ကိုျမင္ မက္ေလ၏ ။
ေနာင္ေတာ္ႀကီးေစာစံုသည္စမုန္ျမစ္ရီကိုေသာက္၍ကုန္သည္ဟုျမင္မက္၏ ။ညီလတ္ေစာျဖဴသည္
ဖိုးဦးေမာ္ရီကို၄င္း ၊ညီေတာ္အငယ္ေစာတူသည္အ၀ျမစ္ရီကိုေသာက္၍ကုန္သည္ဟု၄င္းျမင္မက္ေလသည္။
ဆရာရခိုင္သူျမတ္လည္းမင္းသားသံုးပါးကိုေခၚ၍မင္းသားရို႕စစ္ကိုင္းပင္းယသို႕လားေကမင္းျဖစ္လတၱံ ၊ဆိုပနာမိန္႕ ေတာ္မူခေလသည္ ။ညီေနာင္သံုးပါးရို႕လည္းဆရာရခိုင္သူျမတ္ေစလႊတ္သည့္အတိုင္းသကၠရာဇ္ (ရ၀၅)ခုတြင္အရွိျပည္သို႕လားပနာစစ္ကိုင္း၊ပင္းယသို႕ေရာက္လွ်င္ေစာစံုသည္ျမင္းစိုင္းကိုစားရ၏ ။ေစာျဖဴစြာျပည္ျမိဳ႕ ကိုစားရေလ၏ ။ေစာတူသည္အျမင့္ျမိဳ႕ကိုတရဖ်ားေစာကဲဆိုေရအမည္ျဖင့္စားရသည္ ။ ေနာင္အခါအျမင္စား တရဖ်ားေစာကဲ အမည္ျဖင့္မင္းျဖစ္ေလသည္ ။မင္းျဖစ္၍ ၁၆ႏွစ္ခန္႕ႀကာျမင့္လတ္ေရအခါတရဖ်ားေစာကဲမင္းႀကီးသည္မိမိငယ္ဆရာျဖစ္ခဖူးေသာ ရခိုင္သူျမတ္ကိုသတိရမိလွ်က္အင္း၀ေနျပည္ေတာ္သို႕ပင့္ေဆာင္ပနာ"မဟာသဃၤရာဇာ"ဟူေသာ
ဘြဲ႕တဆိပ္ျဖင့္ကပ္လွဴပူေဇာ္ပနာ ကိုးကြယ္ေတာ္မူခေႀကာင္းရြီးသားထားခစြာကိုတိြ႕ဟိရပါေရ။
ထိုမဟာသဃၤရာဇာဘြဲ႕ကိုခံယူေတာ္မူေသာရခိုင္သူျမတ္သည္မင္းေလာင္းသံုးပါးကိုစာပီပို႕ခ် စိုင္အခါကေလာကသာရပိ်ဳ႕ကိုစီကံုးကာမင္းသားရို႕အားသင္ႀကားပီးခေရဆိုစြာကိုရီြးသားထားစြာကိုတိြ႕ရပါေရ၊
ေလာကသာရပ်ိဳ႕မွာအမ်ိဳးေလးပါးကိုဆံုးမေရအခန္းမ်ားပါရွိ၍ရခိုင္စာပီေလာကမွာအေကာင္းဆံုး

နန္႕ အေဟာင္းဆံုးစာပီမွာပါ၀င္ေရေႀကာင္းကိုဦးေအာင္သာဦး(၀တီေလးရပ္ေပါင္းစည္းအပ္ေသာရကၡမ႑လ)ရခိုင္ရာဇ၀င္တြင္္ရခိုင္ရာဇင္သစ္က်မ္း(ဦးစႏၵမာလာလကၤာရ) ကိုကိုးကားျပီးရီြးသားထားစြာကိုတိြ႕ဟိရပါေရ။
ရွိးရခိုင္ရိုးရာစိုင္ဆက္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသင္အံခရေသာပ်ိဳ႕ကဗ်ာျဖစ္သည္။ရခိုင္ေက်ာက္စာပီအရီြးအသား ၊ဒဂၤါးစာအရီြးအသားျဖစ္ေသာရကၡ၀႑အကၡရာျဖင့္ရီြးသားထားသည္။ပရပုတ္ ဟုေခၚဆိုသည့္ဤစာမူကို၄င္း
၏လက္သံုးစာမူျဖစ္သည္ဟုစာမူပိုင္ေက်ာင္းတကာႀကီးထံမွသိရသည္၊(ထြန္းေရႊခိုင္-မဟာ၀ိဇၨာ)
ေလာကသာရဖ်ားဟုအဖံုးတြင္ရြီးသားထားသည္။
"က" အခ်ပ္ေပ်ာက္ဆံုးနီ၍ " ကာ " မွ" ကဲ " အားလံုး၁၃မ်က္ႏွာပါရွိပါေရ။
အဖံုးတြင္ပါရွိေရ"ေလာကသာရအဖ်ားဟုဆိုသည္မွာပထမပိုင္းအဆံုးကိုဆိုလီဟန္တူပါေရ၊
ရခိုင္ရွိေဟာင္းက်မ္းရို႕တြင္ပထမပိုင္းစာအစကိုအရင္းဟုေခၚတြင္၍အဆံုးကိုအဖ်ားဟုေခၚသည္
ဟုရြီးသားယွင္းလင္းထားစြာကိုတိြ႕ရပါေရ။

ဇင္ေယာ္

မွတ္တမ္းတင္ခြင့္ရဟိခေရစာအုပ္တိက...


၁။ရကၡိဳင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္း(ရမ္းျပည့္ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးဦးစႏၵမာလာလကၤာရ)
သကၠရာဇ္၁၂၉၃ခုကဆုန္လတြင္ဟံသာ၀တီပိဋကတ္ပံုႏွိပ္တိုက္၊အမရပူရ(၀ါ)မႏ ၱေလး

၂။ထြန္းေရႊခိုင္(မဟာ၀ိဇၨာ)ရခိုင္စာဆိုေတာ္မ်ား ၁၉၉၁ ခု
၃။ဦးေအာင္သာဦး(၀တီေလးရပ္ေပါင္းစည္းအပ္ေသာရကၡမ႑လရခိုင္ရာဇ၀င္(၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာ၃၁)
ရကၡိဳင္ရာဇ၀င္တိကိုေလ့လာရင္းတိြ႕ဟိစြာတိကိုမွတ္တမ္းတင္ကာသိမ္းဆည္းချခင္းရာျဖစ္ပါေရ..

Read more...

ေလာကသာရပ်ိဳ႕ ရခိုင္သူျမတ္

ျမန္မာစာပီ၏အသက္ျဖစ္ေတ့ရကၡ၀ဏၰအကၡရာတီထြင္ကာရခိုင္စာဆိုေတာ္မ်ားသည္ရတု၊ရကန္၊

အဲအံ၊သာျခင္းႏွင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာပ်ိဳ႕ကဗ်ာမ်ားကိုဖြဲ႕ႏြဲ႕သီကံုးခဲ့ႀကသည္။ျမန္မာစာပီေလာကတြင္

ေစာျပည့္ညိဳမင္းသမီးေရးစပ္သည့္သိန္ကန္မိန္တြင္(၁၂)ခြင္ခ်ီရတု၊အဒူမင္းညိဳ၏ရခိုင္မင္းသမီးဧခ်င္း၊

ရခိုင္သူျမတ္၏ေလာကသာရပ်ိဳ႕ႏွင့္အမတ္ႀကီးဥကၠာပ်ံ(၀ါ)ရာဇသႀကၤန္၏ ဥကၠာပ်ံရတုတို႕မွာအေဟာင္း

ဆံုးႏွင့္အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ထင္ရွားသည္ ဆိုပနာရခိုင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္းကိုကိုးကား၍ ဦးေအာင္သာဦး
(ရကၡမ႑လရကၡိဳင္ရာဇ၀င္)တြင္မွတ္တမ္းအျဖစ္တိြ႕ဟိရပါသည္။

ေလာကသာရဆံုးမစာ

အသက္ရွည္စြာ၊ အနာမဲ့ေၾကာင္း

ေကာင္းလွစီခ်င္၊ ပဲ့ပ်င္နိစၥ

ကြပ္ဆံုးမသား၊ မိဘဆရာ

စကားနာ၍၊ က်မ္းစာသိျမင္

တတ္ေအာင္သင္ေလာ့၊ ေပၚလြင္မျပဳ

ေကာင္းရာတုလွ်က္၊ ေကာင္းမႈျမတ္ႏိုး

ေကာင္းေအာင္ႀကိဳး၍

ေကာင္းက်ိဳးကိုယ္၌ တည္စီမင္း --။


မိခင္ဖခင္၊ ေက်းဇူးသွ်င္ကို

ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး၊ ဂူပုထိုးသို႕

ရွိခိုးဦးတင္၊ ၾကည္လင္ျမတ္ေလး

လုပ္ေကၽြးခယ၊ ႐ိုတုပ္ကြလွ်က္

ႀကီးလွသက္အို၊ မ်ိဳးဆြီကိုလည္း

ၾကည္ညိဳၫြတ္တိမ္း၊ ပိုက္ထုပ္သိမ္း၍

မယိမ္းစင္းလ်င္းၿငိမ္းစီမင္း --။


ထံုးမီွးနည္းနာ၊ အျဖာျဖာ၌

ပညာရွာမွီး၊ မႀကီးသက္ရြယ္

အငယ္ေသာ္က၊ ႀကိဳးလံုးလလွ်က္

တုပ္ကြပုဆစ္၊ ဆရာစစ္သို႕

ေၾကာက္ခ်စ္႐ိုသီ၊ စာပီတတ္ေၾကာင္း

တေခ်ာင္းေခ်ာင္းလွ်င္၊ ၿငိမ္ေအာင္းသည္းခံ

ဆရာထံ၌၊ သင္အံမွတ္သိ

တနိတျခား၊ ပြားမ်ားစံုစီ

၀မ္းထဲခြီ၍၊ တလီတထူး၊ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို

ဆည္းပူးသိျမင္ႄကြယ္စီမင္း --။

(ရခိုင္သူျမတ္)

က်မ္းကိုး..

ရခိုင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္း(ရမ္းျပည့္ျမိဳ႕ေတာင္ေက်ာင္းဆရာေတာ္ႀကီးဦးစႏၵမာလာလကၤာရ)


Read more...

Saturday, October 3, 2009

ေလာကသာရပ်ိဳ႕ ရခိုင္သူျမတ္

(၁)ႀကားပိမ့္သူျမတ္၊အမ်ားမွတ္စိမ့္၊ဟိတတၱိက၊ႀသ၀ါဒျဖင့္ဆံုးမပီးလီ၊နား၀င္စီေလာ့၊နီသိုထင္ယွား၊ဘုရားတရားသဃၤာ၊ရတနာထြဋ္ထား၊ျမတ္သံုးပါးကို၊ဦးထြဋ္ထက္၊အျမဲရြက္ဆို၊စံုမက္သဒၵါႀကည္စီမင္း။

(၂)

အသက္ရွည္စြာအနာမဲ့ေႀကာင္း၊ေကာင္းလွစီခ်င္၊ပဲ့ျပင္နိစၥ၊ကြပ္ဆံုးမသား၊မိဘဆရာက်မ္းစာသိျမင္၊တတ္ေအာင္သင္ေလာ့ေပၚလြင္မျပဳ၊ေကာင္းရာတုလွ်က္၊ေကာင္းမႈ႕ျမတ္နိဳး၊ေကာင္းေအာင္ႀကိဳး၍ ၊ေကာင္းက်ိဳးကိုယ္၌တည္စီမင္း၊

(၃)

သူႀကီးမိဘ၊ဆရာစသား၊စိုးရသခင္၊ေက်းဇူးသွ်င္သို႕ျပစ္တင္ေမာင္းမဲ၊ရိုက္ပုတ္ဆဲလည္း၊၀မ္းထဲယံု႕ယံု႕၊ယုန္လွ်င္က်ံဳသို႕၊ဆိုတံု႕မ၀ံ့၊ေစာင္းမာန္ညံ့၍၊ေႀကာက္ရိြ႕ရိုေသ၊သီးခေထြျဖင့္၊ေကာင္းနီႏွလံုးယဥ္စီမင္း။

(၄)

ဆႏၵာေဒါသ၊ဘယာေမာဟ၊အပၸၸါယ္က်သား၊ဓမၼေလးမည္၊ဂတိတည္လွ်က္၊နတ္ျပည္လူ႕ရြာ၊ခ်မ္းသာေကာင္းမြန္၊စံဆုန္ဆန္၍၊နိဗန္ေရာက္ေႀကာင္း၊က်င့္ေကာင္းသီလလွဴဒါနႏွင့္၊ပုညလယ္ျမီ၊စိုက္ႀကဲေထြျဖင့္၊ ပ်ိဳးျခီအပင္စည္စီမင္း။

(၅)

ကိုယ္ႏွဳတ္ႏွလံုး၊ေစာင့္သံုးျမဲစြာ၊သတၱာ၀ါကိုေမတၱာသက္စီ၊လွဴဖို႕၀ီ၍၊စိတ္စိႀကင္သန္၊သေဘာမွန္သားပစၥဳပၸန္သံသရာ၊ခ်မ္းသာစီးပြား၊ႏွစ္ပါးျမင္တတ္၊သူေတာ္ျမတ္ကို၊မျပတ္ခ်စ္ခင္၊မိတ္ကၽြမ္း၀င္ရ။ျမဲပင္စင္းလွ်င္း၊ေပါင္းယွဥ္မင္း၊

(၆)

ပညာမ်က္စိ၊ျမင္မဟိရမသိတရား၊အယူမွားလွ်က္၊စီးပြားမေမွ်ာ္၊က်ိဳးမေပၚသား၊သူေတာ္မဟုတ္၊ယုတ္သည့္စရိုက္၊လူသူမိုက္ကို၊မႀကိဳက္မခ်စ္၊ရန္သူစစ္သို႕၊မႏွစ္သက္ပဲ၊၀ီးစြာခ်ဲ ၍ ၊အျမဲခြာယွင္းဖဲႀကည္မင္း။

(ရ)

ပါဏာတိပါတ္၊မသတ္သူ႕အသက္၊ခိုး၀ွက္မမူ၊မယူသီစာ၊အိမ္ယာမမွား၊မုသားမဆို၊ကိုယ္ကိုႏွိမ့္ခ်၊ေစာင့္သီလႏွင့္၊ဒါနလွဴ၀တ္၊ရက္မခၽြတ္လွ်င္၊မျပတ္ေဆာက္တည္၊ဆုႀကီးရည္၍၊မႀကည္ခိုက္ရန္၊သူက်ဴးလြန္လည္း၊ေစာင္းမာန္မျပင္းယဥ္စီမင္း၊၊

(ဂ)

မိခင္ဖခင္၊ေက်းဇူးသွ်င္ကို၊ခ်စ္ခင္ျမတ္နိဳး၊ဂူပထိုးသို႕၊ရွိခိုးဦးတင္၊ႀကည္လင္ျမတ္ေလး၊သိမ္းျမန္းမီႊး၍၊လုပ္ေကၽြးခယ၊ရိုတုတ္ကြလွ်က္၊ႀကီးလွသက္အို၊မ်ိဳးဆီြကိုလည္း၊ႀကည္ညိဳညြတ္တိမ္း၊ပိုက္ထုတ္သိမ္း၍၊ခပ္သိမ္းမယြင္း၊ျငိမ္းစီမင္း..။

(၉)

စတုဒိတာ၊ေလးမ်က္ႏွာမွ၊ေရာက္လာအမ်ား၊ပုဏၰားရဟန္း၊ဆြမ္းပန္းခ်ိဳ႕တဲ့၊ရိကၡာမဲ့ကို၊ဟူခဥစၥာ၊အိမ္ေလွာင္ခါ၌၊လြယ္ကာထားယူ၊ထိုသည့္သူသို႕၊လိုတူမွတ္သား၊သနားျမတ္လည္း၊၀တ္စားပီး၍၊ေကၽြးမီြးထံရင္းျငိမ္းစီမင္း။

(၁၀)

အနိစၥႏွင့္၊ဒုကၡအနတၱာ၊သံုးပါးလကၡဏာ၊မခ်ာေအာက္မိ၊တစိစိလွ်င္၊အေလ့အထ၊ကြပ္ဆံုးမ၍၊ပဥၥခႏၶာ၊ငါးျဖာနာမ္ရုပ္၊ျဖစ္ခ်ဳပ္ႀကိမ္ဖန္၊စက္၀ဟန္သို႕၊ဖန္တလဲလဲ၊၀ဋ္ဆင္းရဲကို၊၀မ္းထဲသံေဂ၊ထိတ္လန္႕ေထြျဖင့္၊ရိုေသသည္းတြင္းက်ိန္းစီမင္း၊

(၁၁)

ေလာဘ၊ေမာဟသူပ်က္၊နိတိုင္းဖက္၍၊အမ်က္လည္းလြန္၊တခ်င္သန္လွ်င္၊ျပီးလြန္ဖင္ဖင္၊အာရံုျမင္ကခင္ခင္မြတ္မြတ္၊လိုက္တံုတတ္သား၊ထူးပြတ္မဆိုင္း၊စိတ္ဆင္္ရိုင္းကို၊သံုးပိုင္းမခ်ာ၊ယဥ္စိမ့္ဌာလွ်င္၊ပညာထိမ္း၍မွိန္းစီမင္း။

(၁၂)

လယ္လုပ္ကုန္သြယ္၊ေရာင္း၀ယ္ျမီခ်၊တြက္ဆစိတ္ျပား၊အပါးပါးလွ်င္၊အပြားအရင္းလတြင္းတက္တိုး၊ထမ္းပိုးႏွစ္လည္၊ခ်သည္မျပတ္၊အိမ္ေထာင္၀တ္ျဖင့္၊အမွတ္ျမဲမံ၊လုပ္ႀကံႀကိဳးစား၊ကၽြဲႏြားဆိတ္၀က္၊၀မ္းဘဲဌက္ႏွင့္၊ႀကက္ကမႀကြင္း၊သိမ္းမီြးျပင္းလွ်က္၊မ်ားျခင္းစံုစီ၊တႏီၵပယ္ေခ်ာင္း၊ထပ္ကာေလာင္းလွ်က္၊ပဲေျပာင္းစပါးက်ီျပည့္ထားလွ်က္၊ခြက္ျပားေရႊ၊ေငြ၊ဆည္းပူးေထြျဖင့္၊မ်ိဳးဆီြမွီတင္းႀကြယ္စီမင္း။

(၁၃)

ထံုးတီးနည္းနာ၊အျဖာျဖာ၌၊ပညာရွာမွီး၊မႀကီးသက္ရြယ္၊အငယ္ေသာ္က၊ႀကိဳးလံု႕လလွ်က္၊တုတ္ကြပုဆစ္၊ဆရာစစ္၌၊ေႀကာက္ခ်စ္ရိုေသ၊လုပ္ေကၽြးေထြျဖင့္၊စာပီတတ္ေႀကာင္း၊တေခ်ာင္းေခ်ာင္းလွ်င္၊ျခိမ္းေမာင္းသီးခံ၊ဆရာထံ၌၊သင္အံက်က္သိ၊တနိတပါး၊မွတ္သားပါလီ၀မ္းထဲခီြ၍အေထြအထူး၊ဂုဏ္ေက်းဇူးကို၊ဆည္းပူးသန္႕ယွင္းေက်စီမင္း၊

ထံုးမွီးနည္းနာ၊အျဖာျဖာ၌ပညာရွာမီွး၊မႀကီးသက္ရြယ္၊အငယ္ေသာ္ကႀကိဳးလံုးလလွ်က္၊တုတ္ကြပုဆစ္၊ဆရာစစ္သို႕၊ေႀကာက္ခ်စ္ရိုသီ၊စာပီတတ္ေႀကာင္းတေခ်ာင္းေခ်ာင္းလွ်င္၊ျင္မ္ေအာင္သည္းခံဆရာထံ၌၊သင္အံမွတ္သိတနိတျခား၊ပြားမ်ားစံုစီ ၀မ္းထဲခြီ၍ ၊ တလီတထူးဂုဏ္ေက်းဇူးကို၊ ဆည္းပူးသိျမင္ႀကြယ္စီမင္း .....။

(၁၄)

ဘိုးဘီးစဥ္ဆက္၊မျပက္သံုးစြဲ၊က်င့္ျမဲလံု႕လ၊စာရိတၱျဖင့္၊မိဘအလိုက္စရိုက္က်င့္ရိုး၊အမ်ိဳးႏြယ္လ်ဥ္၊ေစာင့္စည္းႀကဥ္၍၊အယွဥ္အေပါင္းခင္ပြန္းေကာင္းႏွင့္၊သူေဟာင္းသက္ႀကီး၊ထံုးနည္းတီးကို၊မျငီးမေငြ႕၊က်က္မွက္ေလ့လွ်က္၊ေျခာက္သြိ၀ကား၊စပ္ႀကားသူပ်က္၊ကုန္းတိုက္ဖ်က္လည္း၊ရက္ရက္မယံုလြယ္ႏွင့္မင္း ။

(၁၅)

သူေတာ္တကာ၊တတ္စရာသား၊အဌာရသ၊သိပၸအျပား၊အတတ္မ်ားကိုမွတ္သားသတိ၊ပညာဟိရို႕၊တတ္သိအပ္စြ၊ထိုသိပၸကို၊ႏွံ႕မွ်လံုျခဳံ၊မတတ္တံုလည္း၊တစံုတခုတတ္ေအာင္ျပဳ၍၊လူမႈ႕အိမ္ေထာင္၊စီးပြားေဆာင္ေလာ့၊ညဥ့္ေမွာင္မသိ၊ႀကက္မ်က္စိသို႕။မိမိကိုယ္အတတ္ခ်ိဳ႕လည္း၊သူရို႕ျပစ္တင္၊ဆင္းရဲျမင္အံ့၊ထင္ထင္ျမက္ေျမာ္၊မေကာ္ေရာ္သည္၊အိုေသာ္သူမရယ္စီႏွင့္မင္း.။

(၁၆)

ဃရာ၀ါသ၊သမဓဟု၊ကိစၥျမားေျမာင္၊လူရို႕ေဘာင္၌၊အိမ္ေထာင္သက္မီြး၊ျခႏွယ္ျပီးသား၊လူေရးေက်းစြာ၊အျဖာျဖာကိုလိမ္မာအတတ္၊ျခားရဟတ္သို႕၊လွည့္ပတ္ျပီးမွ၊ႀကံတြက္ဆလွ်က္၊လံုံ႕လပင္စည္၊အရင္းတည္လွ်က္၊ခက္ရွည္ပညာခ်မ္းသာအသီး၊ႀကီးစရီြရီြ၊အဓေလ့ျဖင့္၊မမိမက်န္လူမႈပြန္လွ်က္၊ေစာင္းမာန္မဲ့ဆံုး၊ေတာ္ေျဖင့္သံုး၍၊ႏွလံုးသန္႕စင္ႀကြယ္စီမင္း။

(၁ရ)

ေလးကၽြန္းထိပ္ေခါင္၊ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႏွင့္ယွဥ္ေဆာင္ႏႈင္းလည္း၊အတိုင္းမသိ၊ေက်းဇူးဟိသည္၊အမိကားတိုက္၊သိုက္ကားမယား၊သားကားႏြယ္ဆက္၊ခက္လက္မ်ိဳးဆီြ၊ကၽြန္ေျခြေရႊႏွင့္၊အုပ္ေထြမကြဲ၊လူခပဲအား၊ဆင္းရဲေဖ်ာက္ပယ္၊ခ်မ္းသာကယ္၍၊လူ၀ယ္လူေကာင္း၊ျဖစ္ေတာ္ေခ်ာင္းဟု၊လူေပါင္းေျပာပ၊ခ်ီးမြမ္းရလွ်က္၊ေႀကာင့္ႀကေဘးဘ်မ္း၊ေဖ်ာက္နိုင္စြမ္းသား၊စိတ္၀န္းေျဖာင့္တန္း၊ဆီြခင္ပြန္းကို၊ခ်စ္ပန္းနံ႕မျပယ္စီႏွင့္မင္း။

(၁၈)

စိေျမ့သိပ္သည္း၊ရိြရိြဆည္းေလာ့၊စရည္အိုးခြက္၊ႀကီးစြာလ်က္လွ်င္၊စဥ္စက္က်မ်ား၊ျပည့္ေသာလားသို႕၊ပ်ား၏နည္းထံုး၊မွတ္က်င့္ထံုး၍၊ုျခပံုးေတာင္ပို႕၊ဖို႕သည္းျခင္းရာ၊လူလိမ္မာရို႕၊ဥစၥာဆည္းေထြ၊တတ္လွစီေလာ့၊ႀကြက္သီတခုအရင္းျပဳ၍ႀကြယ္မႈ႕တတ္ဆံုး၊သဌီးထံုးကို၊ႏွလံုးမူလွ်က္၊ႀကံစည္နက္ကို၊သူထက္ကံုးကယ္ႀကြယ္စီမင္း၊

(၁၉)

လံု႕လပညာ၊လိမၼာတတ္တံု၊ဆင္စြယ္စံုသို႕၊ကိုယ္လံုျမဲျမံ၊ေကာင္းေအာင္သံသားလုပ္ႀကံေသသပ္၊ေယာက္်ားျမတ္ရို႕၊မွတ္သည့္အတိုင္း၊ျပည့္လိႈင္ခ်မ္းသာစီးပြားရွာအံ၊ပညာခ်ိဳ႕တဲ့လံုလမဲ့ဟု၊ကဲရဲ႕သျဂိဳဟ္၊သူမ်ားဆိုလည္းကိုယ္ကိုမခ်စ္၊အက်င့္ညစ္သား၊အျပစ္ဖြဲပို႕၊လူသြမ္းရို႕ကားမည္သို႕မသိပ်င္းရိရိလွ်င္၊ရွိသည္ကိုယ္ဖို႕၊ကုသိုလ္ပို႕ကငါရို႕နီရာ၊စီးပြားလာအံ့၊ႀကမၼာကိုယ္ခ်ည္း၊မွတ္ထင္ရည္း၍၊က်င့္နည္းညံ့ဆံုး၊သူပ်က္ထံုးကို၊ႏွလံုးမျငိတြယ္စီႏွင့္မင္း။

(၂၀)

ေက်ာင္းေတာ္ခရီး၊လမ္းမႀကီး၌၊ပင္ထီးပေညာင္၊ျမစ္တေထာင္ႏွင့္၊ျမားေျမာင္ခက္လတ္၊ရြက္လည္းစိတ္စိတ္၊စိစိသိုလွ်က္၊ရိပ္လည္းျမိဳင္ျမိဳင္လီမနိဳင္လွ်င္၊ပင္ခိုင္သီးမွည့္၊အျပည့္က်ီးငွက္၊စားလွ်က္ေသာင္းသဲ၊မွီ၀ဲလူဗိုလ္၊ရိပ္ခိုအမ်ားခရီးသြားရို႕၊နားနီးေပ်ာ္ရႊင္ထိုသစ္ပင္ကား၊၀င္လာေသာသူ၊ခပ္သိမ္းလူကို၊

ပူဆာျငိမ္းေအာင္၊စိးပြားေဆာင္သို႕၊လူ႕ေဘာင္ေကာင္းႀကြယ္၊လူကံုကယ္လည္း၊ထိုႏွည္လည္းေကာင္း၊ျဖစ္တံုေခ်ာင္း၍ ၊မ်ိဳးေပါင္းဆီြပါး၊လူအမ်ားကိုသနားႀကင္နာ၊စီးပြားရွာ၍ ၊

ေမတၱာမကင္း၊မစျခင္းျဖင့္၊ထံရင္းမီွကိုးကြယ္စီမင္း။

(၂၁)

ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ၊လူတကာကို၊သာသာခ်ိဳခ်ိဳခ်စ္ဖြယ္ဆို၍၊စိုစိုျပည္ျပည္၊က်င့္မူနည္းျဖင့္၊လည္လည္ပတ္ပတ္ေလာကပတ္၌၊ျပတ္ျပတ္သားသားအျပားျပားလွ်င္၊မႈမ်ားခပ္သိမ္း၊ေဆာင္တိုင္းျငိမ္းလွ်က္၊သူစိမ္းသူက်က္၊ေပါင္းဖက္သရီြ၊မိဘတိြသို႕၊မိြမိြေလ်ာ္ေလ်ာ္၊ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး၊ႏွတ္ခ်ိဳပ်ားႏွင့္၊၀တ္စားေထာက္ပံ့၊ျဖန္႕ျဖဴးႏွံ႕လွ်က္၊အလြန္အကၽြန္ေက်း၊ဆီြသားေျမးကို၊ေကၽြးေမြးမညိွဳးငယ္စီမင္း ၊၊

(၂၂)ေလာကသာရ၊က်မ္းအစ၌ဆံုးမစကား၊မ်ိဳးေလးပါးကို၊မွတ္သားစိမ့္ငွာ၊ပ်ိဳ႕လကၤာျဖင့္၊နည္းနာေထြျပား၊ထံုးေပါင္းႀကားသည္၊တျခားပထမပိုင္းတည္း...၊ ၊၊

ေလာကသာရက်မ္းဆံုးမစာဒုတိယပိုင္းသို႕...

Read more...

Friday, October 2, 2009

ေလာကသာရပ်ိဳ႕...ဒုတိယပိုင္း

(၂၃)ျပည္သူ႕ထြဋ္ ဦး၊ဘုန္းေရာင္ျမဴးသည့္ရန္ငူးလူ႕ေဘာင္၊ထြဋ္ေခါင္ရာဇာ၊ဆံုးမနာေလာ့၊ကမာၻအစ၊မဟာသမၼတ၊ခတၱိယရို႕၊နီႀကက်င့္ရိုး၊ေကာင္းက်ိဳးအလွဴ၊စြန္႕ႀကဲမူလည္း၊စိတ္ယူေျဖာင့္စင္း၊ႏူးညံ့ျခင္းႏွင့္၊သီတင္းေစာင့္စည္း၊မ်က္နည္းသည္းခံ၊ျခိဳးျခံသမႈ၊မျပဳညွင္းဆဲ၊ဆင္းရဲမရွာ၊ေမတၱာသက္ျဖန္႕၊လူအ၀ွန္႕အား၊မဆန္႕က်င္ျပီး၊ဤသို႕ရီးသား၊ဆယ္ေထြေစာင့္ႀကပ္၊တရားကြပ္၍၊လက္ထပ္ေခၚျပဳ၊သျဂိဳဟ္မႈလည္း၊ေလးခုအစိ၊ျပဂတိျဖင့္၊က်င့္ေလမႀကြင္းက်န္စီမင္း။

(၂၄)ျပည္ႀကီးေသဌိနင္း၊မင္းတို႕ေသာ္ကား၊သူတပါးထက္၊ဆယ္ဆတက္၍၊အိပ္စက္နည္းပါး၊လူအမ်ားကိုစီးပြားခ်မ္းသာ၊နိတိုင္းရွာေလာ့၊အခါခပ္သိမ္း၊မုဒိမ္းခိုးသူ၊မပူစီရ၊ဆံုးမကြပ္ညွပ္၊ပညတ္အလြန္၊ရွီးမင္းမြန္ရို႕၊ညႊန္ခဲ့ေသာတိုင္း၊က်င့္သမိုင္းျဖင့္၊ႏႈန္းႏႈိင္းမယြင္း၊တမ်ဥ္းခင္းသို႕၊က်င့္ျခင္းမခၽြတ္။တည့္မတ္မတ္လွ်င္၊လူနတ္ခ်စ္ဖြယ္၊ေက်းဇူးႀကြယ္၍၊က်င့္ႏြယ္လမ္းရိုးမွန္စီမင္း။

(၂၅)

မမိမေလ်ာ့မေပါ့လုပ္ႀကံ၊ကၽြန္ကိုယ္ရံလည္း၊ျမဲျမံေစာင့္ေယွာက္၊ထက္ေအာက္တြင္းျပင္၊မြမ္းျပင္အျပည့္၊အိပ္ဖန္ထည့္လ်က္၊အႀကည့္အရႈ၊အမႈမလင့္၊အက်င့္မေကာင္း၊အေဟာင္းအသစ္၊ထြက္၀င္စစ္၍၊ကၽြန္ခ်စ္ကၽြန္ယံု၊ထမ္းကုန္မႈမ်ား၊ရီျခားေျမာ္ျမင္၊တိုင္ပင္ႀကံသီး၊အမတ္ႀကီးကို၊အနီးထံပါးသက္ေစာင့္ထား၍၊ယံုမွားမဲ့လွ်င္း၊ႏွလံုးသြင္းလွ်က္၊ခ်စ္ျခင္းသူထက္လြန္စီမင္း။

(၂၆)

ျပည္ထဲအေရး၊ေပါက္ႏွင့္ေက်းသို႕၊ႀကံေတြးလွည့္ကာ၊မသိတာတည့္အရာျမင္ျမင္၊မျဖစ္ခင္က၊တိုင္ပင္မျမတ္၊ကၽြန္မူးမတ္ႏွင့္၊ႀကန္ဘတ္ဟူးရား၊ပညာမ်ားသား၊ပုဏၰားရဟန္း၊ရွိသည့္၀န္း၍၊ကိန္းခန္းဒသာ၊အခါမီးမူ၊အရွိအေနာက္၊ေတာင္ေျမာက္ရီႀကီး၊စီစဥ္သည္းလွ်က္၊ေစာင့္စည္းရံတား၊ကင္းေထာက္ထား၍၊ျမီျခားသူမလြန္စီႏွင့္မင္း။

(၂ရ)

သူ႕ျပည္သူ႕ရြာ၊သူ႕ရပ္မွာ၌၊ျခင္းရာသိေႀကာင္းဥဏ္ေကာင္းေရး၀င္၊တိုင္ပင္ႀကံေထြ၊သူလွ်ဳိစီ၍ ၊မနီစံုစမ္း၊ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္၊အားအင္ေထာင္လွ်က္၊ေနာက္ေနာင္ျမီသား၊စီပြားရွည္စီ၊တည္စိမ့္စီေႀကာင္း၊ႏႈတ္ေကာင္းခြန္းသာလက္ေဆာင္စာႏွင့္၊စီပါးစင္းလ်င္း၊ထိုထိုမင္းကို၊ခ်စ္တင္မီးျမန္းဆီြခင္ပြန္းဟု၊မိတ္မွန္းကိုယ္ကို၊တံဆစ္ဆို၍၊ခ်စ္လိုစကားမွန္စီမင္း။

(၂၈)

ငါ့ျပည္ငါ့ရြာ၊ငါ့ရပ္မွာ၌၊ဇာတာအလို၊ျဂိဳဟ္လည္းမေကာင္း၊ထပ္ေလာင္းထိပ္ထံု၊ပ်ံတံုက်ီးငွက္၊ႏႈတ္ထြက္စနည္း၊ေႏွာ္ယွက္သည္းမူ၊ေစာင့္စည္းရံတား၊မႏ ၱရားႏွင့္၊သမားကြယ္ကာ၊လြတ္စိမ့္ဌာျဖင့္၊ျဂိဳဟ္စာပို႕ပီး၊သႏ ၱီးပူေဇာ္၊သႀကၤန္ေခၚ၍၊သံုးေဘာ္ျမတ္စြာ၊ရတနာကိုမကြာကယ္ဆည္း၊ေကာင္းမႈ႕ခ်ည္းတည့္၊ျဖင့္ပည္းေျပာထူ၊စြန္႕ႀကဲလွဴ၍၊ႀကည္ျဖဴစိတ္ထက္သန္စီမင္း ၊

(၂၉)

ခပ္သိမ္းျပည္သူ၊ရဟန္းလူကို၊သိမ္းျမန္းပိုက္ထုပ္၊ႀကက္သားအုပ္သို႕၊မလႈပ္စီေႀကာင္း၊လွည့္ျဖားေယာင္းလွ်က္၊က်င့္ေဟာင္းမလြန္၊တုတ္ခြန္အျပင္း၊သနားျခင္းျဖင့္၊ႏွိပ္နင္းကလူမပူစီရ၊ကြပ္ဆံုးမလွ်က္၊ထြန္းပေျပာင္ေျပာင္၊မိုးထိပ္ေခါင္၌၊အေရာင္ခ်မ္းလြန္၊လဗိမၼာန္လွ်င္၊ပူပန္မဟိ၊ျငိမ္းလီဘိသို႕၊ႀကယ္တိရံကာ၊တင့္တယ္စြာသား၊ပမာပံုသင့္၊လႏွယ္ပြင့္၍ ၊လင္းပြင့္တိုင္းကား၊စည္ပင္ပြားလွ်က္၊လူမ်ားေကာင္းက်ိဳးထြန္းစီမင္း။

(၃၀)

လူမ်ားအထိပ္၊စိုးမိုးႏွိပ္သား၊တံဆ်ပ္မွန္ကင္း၊ထိုထိုမင္းကား၊ေဖြနည္းစိစစ္၊ရန္အျမစ္ကို၊တူးပစ္နိုင္စီ၊ရန္ျမစ္သီမွ၊ရြာနီျပည္သူ၊ခပ္သိမ္းလူကို၊မပူမဆာ၊ျငိမ္းခ်မ္းသာအံ့၊မလာႏွစ္ဆစ္၊မိုးႀကိဳးပစ္သို႕၊ရန္စစ္မ်ားကို၊ေဖ်ာင့္လြင့္ျဖိဳေလာ့၊ရန္လိုမဟိ၊ရဲစြမ္းျပည့္သား၊မလွည့္ငဲ့ေစာင္း၊သူရဲေကာင္းကို၊မ်ားေႀကာင္းဆည္းပူး၊ပီးကမ္းႀကဴးလွ်က္၊ေက်းဇူးအလိုက္၊သိမ္းျမန္းပိုက္၍၊ခ်စ္ႀကိဳက္သနား၊ရင္၀ယ္သားသို႕၊ျဖည့္ျပားမင္းေရးပြန္းစီမင္း။

(၃၁)

ကာမေဒ၀၊စသည္အျပား၊နတ္ေလးပါးတြင္၊တပးမည္မွတ္၊ေလာကနတ္ဟု၊လူထြဋ္ဦးစြန္း၊ဘုန္းေတာ္ထြန္းသား၊လွ်ံ၀န္းစိုးပိုက္၊မင္းသို႕လိုက္၍၊ျပည္၌ျပည္သူ၊မင္းမတူလွ်င္၊က်င့္မူမလြဲ၊သံုးစြဲေလ့လာ၊က်င့္ကုန္ရာသည္၊ရာဇျပဌာန္း၊ႀကဌန္းမွန္ကင္း၊မေႀကာင္းရင္းကား၊မင္းလွ်င္တေယာက္၊လွံမေစာက္ျဖင့္၊မေကာက္မယြန္း၊ေတာ္ေျဖာင့္တန္းက၊ထက္န္းဗိုလ္ပါ၊လူတကာလည္း၊ညီညာေတာ္မွန္၊မင္းအဟန္သို႕၊ေကာင္းမြန္က်င့္မႈ၊ႏွလံုးျပဳအံ့၊ျပည္သူ႕မ်က္ပြင့္၊ေကာင္းေအာင္က်င့္ေလာ့၊

ပံုသင့္က်မ္းလာ၊

ဥပမာကားအ၇ာအေထာင္၊ႏြားကုန္ေအာင္တြင္၊ရွိေဆာင္ႏြားလား၊ေျဖာင့္ေျဖာင့္လားကာ၊ႏြားမ်ားစင္စိုက္၊

ေျဖာင့္ေျဖာင့္လိုက္သို႕၊ရိုက္က်င့္မူ၊ခပ္သိမ္းလူလည္း၊ထို႕တူလည္းေကာင္း၊ျဖစ္ရာေခ်ာင္းသည္၊မင္းေကာင္းေတာ္ေျဖာင့္မွန္စီမင္း။

(၃၂)

မာသုကုဇၹ်ိ ၊မဟာရာဇာ၊မာသုကုဇၹ်ိ၊ ရေထသဘ၊သမဳ ဒၶွ လွ်င္၊ဆံုးမေဟာႀကား၊ဤတရားကို၊မွတ္သားလည္းျပဳ၊သီးခံမႈျဖင့္၊ျပည့္သူ႕ခမည္း၊မ်က္ေတာ္နည္းေလာ့၊ျဖဳတ္ခ်ည္းမအမ်က္၊ထြက္သက္မျပင္း၊လူခပင္းကား၊မင္းကိုေႀကာက္ေယွာင္၊ေလာင္ပူရဲရဲ၊ရွားမီးခဲသို႕၊၀မ္းထဲခ်ဲ႕ခ်ဲ႕၊အမ်က္မဲ့လည္း၊တုန္လဲ့ရံြ႕ရွာ၊ေႀကာက္ကုန္ရာႏွင္႕၊ျပင္းစြာအမ်က္၊ထြက္တျပီးကာ၊ႀကက္သီးထ၀ွန္၊အူခ်ာမႊန္မွ်၊အလြန္အႀကဴး၊ေႀကာက္မိန္းမူလွ်က္၊ဆူးဆူးရားရား၊အမ်က္အားကိုး၊တရားစြဲကိုင္၊မခ်ဳပ္နိုင္သည္း၊စိတ္ခိုင္တည္တံ့၊ဆင္ျဖင္၀ံ႕၍၊မ၀ံ့ႏွစ္ဆစ္၊ႀကိမ္ဖန္စစ္၍၊အျပစ္အေလ်က္၊သံုးႀကိမ္ေျမာက္မွ၊ေသေလာက္ေလ်ာ္ဖီး၊မင္းဒဏ္ပီးလည္း၊ကြပ္ေရးဖန္မ်ားစီႏွင့္မင္း။

(၃၃)

ခပ္သိ္မ္းျပည္သူ၊လူမ်ားထိပ္မိုး၊ရီျမီစိုးထ၊ျပည့္ျဖိဳးခ်မ္းသာ၊က်င့္ရာအမ်ား၊ခုႏွစ္ပါးလွ်င္၊စီးပြားစင္စစ္၊မ်ားသည္ျဖစ္၍သွ်င္ခ်စ္ဘုရား၊မင္းတို႕အားကို၊ေဟာထားခဲ့သည္၊ခုႏွစ္မည္ကာ၊လူျပည္ေစာင့္တတ္။နတ္ကိုျမတ္နုိး၊အမ်ိဳးဆီြနီး၊သက္ႀကီးရိုေသ၊ျပည္နီရြာသူ၊နိုင္ထက္မူျဖင့္၊မ.ူားျမီး၊မႈရီးတိုင္ပင္၊ညီညႊတ္အင္ႏွင့္လာခ်င္ထက္၀န္း၊ရဟန္းပုဏၰား၊သိမ္းပကားျဖင့္၊တရားမယြင္း၊ျဖည့္တင္းေကၽြးမီြး၊မလာသိမ္းေသာ္၊နီး၀ီးရပ္သား၊သူရို႕အားကို၊မလားစီေအာင္၊ေက်းဇူးေဆာင္လွ်က္၊ျပည္ေထာင္အေရး၊ေရွးကေတြးသည္၊ပညတ္မလြန္၊လမ္းမွန္စိုက္စိုက္၊ရာထင္လိုက္လွ်က္၊တိမ္ထက္လွစ္ထြန္း၊လအ၀န္းသို႕၊ေလးကၽြန္းရိပ္ေမွာင္၊ဘုန္းအေရာင္ျဖင့္၊ေျပာင္ေျပာင္၀င္း၀ါ၊ျငိမ္းခ်မ္းသာ၍၊ျပည္ရြာတိုင္းကားပြားစီမင္း။

(၃၄)

သမာၻရင့္ျဖိဳး၊ရွိးေကာင္းက်ိဳးေႀကာင့္၊တန္ခိုးထြန္းလွ်ံ၊လူထိပ္စံသား၊ဘုန္းခ်ြန္ရန္နည္၊မင္းရို႕သည္ကား၊အရွည္ေရးရာ၊ျမင္နိဳင္စြာသား၊လိမ္မာက၀ိ၊ပညာဟိကို၊ပီတိခ်စ္ျပင္း၊ႏွလံုးသြင္း၍၊ဆိုျခင္းထြက္သံ၊နားပါးခံလွ်က္၊ထံုးစံနည္းနာ၊တိုင္ပင္ရာ၏၊ဥာဏ္၀ါကြန္႕ျမဴး၊ဂုဏ္ျဖင့္ထူးသာ၊ေက်းဇူးေရာင္ျငိ၊ပညာဟိႏွင့္၊ျပည္ႀကီးေသဌီနင္း၊ျပည့္သွ်င္မင္းရို႕၊မကင္းစီရာ၊ဥပမာကား၊ရတနာဂူ၊နႏၵမူ၌၊ပဥၹဴပန္းလား၊ေက်ာ္ထင္ယွားအံ့၊ႏွစ္ပါးေပါင္းဖက္၊အက်ိဳးနက္အံ့၊ထမ္းရြက္ေဆာင္ျပဳ၊ျပည္ထဲမႈေႀကာင့္၊စိငုျမင္ျပီး၊ပညာႀကီးကို၊ထံုးတီးစံုရီး၊ပုံစံမီး၍၊က်င့္ေရးလြန္စြာျဖာစီမင္း။

(၃၅)

ဆင္ျမင္းရထား၊ျခီသည္အားႏွင့္၊ေလးပါးစစ္အင္၊စစ္ဘုရင္လည္း၊မြမ္းျဖင္ျဖီးေထြ၊မ်ားလွစီေလာ့၊အနီမက်၊ရန္စစ္ထေသာ္၊ျဖျဖလိုက္လံ၊စစ္ဦးႏွံမွ၊ရံြ႕ေလရံြ႕ရံြ႕၊ေနာက္မ၀ံ့တည့္၊ဖို႕ရံြ႕ညည္းတည္း၊ေႀကာက္ရြံ႕သည္း၍၊သရည္းလီဖြယ္၊ရန္စစ္သြယ္လိမ့္၊မျပယ္လီသိမ္း၊စစ္မက္ႀကိမ္းမူ၊ပြန္းတီးမႈေဆာင္သူရဲေခါင္ကို၊ဆင္ေျပာင္မုန္တပ္၊မင္းစီအပ္၍။ေနာက္ထပ္အမ်ား၊ဆင္ျမင္းျပားလွ်က္၊ရွိဖ်ားတည္တြင္၊စစ္စီရင္ေလာ့၊စစ္ဆင္သံုးပါ၊အဖ်ားျဖီးထပ္၊ပြင့္ခ်ပ္ႀကာသြင္၊ဆင္လည္းခၽြန္းတည္း၊ျမင္းလည္းဇက္ခ်ဳပ္၊ျခီသည္အုပ္လွ်က္။စစ္ရုပ္အ၀န္း၊ေကာ့ယြန္းတက္ဟန္၊လွည္းသ႑န္သို႕တတ္ပြန္းနား၀င္၊စစ္ေရးဆင္၍၊ေအာင္ျမင္စိမ့္ေထြ၊ဥကပေဒျဖင့္၊စစ္ျမီအရပ္၊စစ္မႈးကြပ္လွ်က္၊ရြပ္ရြပ္ထိုးခုတ္၊ႀကက္ရစုတ္သို႕၊အားထုတ္ႀကိဳးပမ္း၊လြန္စီမင္း။

(၃၆)

သာမ်ားမစၥ၊စသည္အဂၤါ၊ခုနစ္ျဖာကို၊ျပည္ရြာျပကတိ၊စံုစိလွ်င္းေအာင္၊ျပည္ေထာင္ဟူက၊ျပည္ကိစၥကို၊လံု႕လျဖီးထူ၊ႏွလံုးမူေလာ့၊ရန္သူေႀကာက္ဖြယ္၊နက္၀န္းက်ယ္သား၊ပင္လယ္က်ဳံးေျမာင္း၊ရီနီေကာင္းလွ်က္၊ရဲေလာင္းရင္တား၊တံခါးတုရိုဏ္၊ႀကံ႕ခိုင္ျမိဳ႕ကို၊တသိန္းျဖိဳလည္း၊မျပိဳနိဳင္မႈ၊ႀကီးက်ယ္ထုႏွင့္၊မ်က္ယႈလွတင့္၊တန္ေဆာင္ဆင့္၍၊သြယ္ျမင္ျပေဆာင္၊ျမားေမာင္လက္နက္၊ျမိဳ႕ထက္ပတ္ေလွ်ာက္၊စစ္တဲေဆာက္၍၊ရင္ေလွ်ာက္ပတ္ကုန္း၊သူရဲပုန္းကစသည္မက်န္၊တံခြန္ေလာက္လြဲ၊စူးရဲကစ၊အနီက်လွ်င္၊သဗကိရိယာ၊ျမိဳ႕တန္ဆာလည္း၊မ်ားစြာျပည့္ႏွက္၊ႀကံစည္လက္နက္၊ႀကမ္းခက္ရဲမာန္၊ျခေသၤ့ဟန္သို႕၊ရန္ကိုကဲမိုး၊မိုးႏွယ္ႀကိဳး၍၊တန္ခိုးေက်ာ္ထင္ရွားစီမင္း။

(၃ရ)

အမ်ိဳးေလးပါး၊ပုဏၰားပုေဏၰး၊သေဌးသႀကြယ္၊ကုန္သြယ္လူပင္၊သူထင္သူရွား၊ျပည္နီမ်ားလွ်က္၊စပါးဆန္ရီ၊ျပည့္လြန္စီလည္း၊ေျပာင္းပဲလူးဆတ္၊အထပ္ထပ္လွ်င္၊အလပ္ျမီနည္း၊လုပ္ႀကံဆည္းမွ၊ပစၥည္းျဖင္ျပီး၊ျပည္ႀကီးလကၡဏာ၊ရီဆာေလာက္ငံ့၊စိႏွံသိုထား၊ဆီးသမားႏွင့္၊ဟူးရာမကြာ၊တတ္လိမၼာသား၊ေရးရာပြန္းတီး၊မတ္ႀကီးႀကံထက္၊တံု႕ဖက္တိုင္ပင္၊ေျမာ္ျမင္က်ိဳးေႀကာင္း၊ခင္ပြန္းေကာင္းတည့္၊ေစာေလာင္းက်င့္အပ္၊ေစာင္မကြပ္လွ်က္၊ထူထပ္တိုင္းကား၊ေအာင္ျခင္းမ်ားလီ၊ျပည္ေထာင္နိမ်ိဳး၊လုပ္ေဆာင္က်ိဳးေလာ့၊ျမင္းရိုးဆင္သည္၊စစ္က်င္လည္သား၊ခိုင္က်ည္သူရဲ၊ရန္မဖဲကို၊ခ်စ္ျမဲျမတ္လည္း၊ေက်းလက္ပီး၍ ၊သိမ္မြီးျဖည့္တင္း၊ျဖန္႕ျဖဴးျခင္းျဖင့္၊လြန္းမင္းခ်စ္သနားတည္စီမင္း။

(၃၈)

အေခါင္ႀကငွန္း၊လူထိပ္ထြန္းသား၊ဦးစြန္းအခ်ာ၊မင္းတကာရို႕၊ပမာပံုခင္း၊ျခေသၤ့မင္းႏွင့္၊က်င့္ျခင္းအညီ၊တူႀကစီေလာ့၊ေလးေထြအရိုး၊ျခေသၤ့မ်ိဳးတြင္၊တန္ခိုးႀကီးေခါင္၊ေတာသံုးေထာင္ကို၊စိုးပိုင္ႏွိမ္ႏွင္း၊စြမ္းအားျပင္းသည္၊သားမင္းျမတ္စြာ၊ေကသရာလွ်င္၊အခါနိစၥ၊သဘာ၀ျဖင့္၊သူရဇာတိ၊ရဲျခင္းဟိသည္၊မိမိအစာ၊ရွာလိုခါမွ၊နီရာေက်ာက္ဂူ၊ထြတ္လက္ျပဳေသာ္၊ရန္သူယွဴႀကည့္၊ငဲ့လွည့္မ်က္ေစာင္း၊ျခိမ္းေမာင္းေဟာက္သံ၊ျမဴးထူးစံမွ၊ခၽြံခၽြံစိုက္စိုက္၊သားကိုလိုက္၍၊သတ္ကိုက္စီးႏြံ၊သြီးသံေသာက္တုတ္၊အားကိုးထုတ္၍၊ကိုက္ဆုတ္ႏွိပ္နယ္၊ႀကီးငယ္မဟူ၊လူမ်ားထိပ္လယ္၊စိုးစံပယ္သည္၊ဘုန္းႀကြယ္ရာဇာ၊က်င့္အပ္စြာ၊ေရးရာေမ်ွာ္ယွဳ ၊ခပ္သိမ္းမႈ႕ကို၊ဗဟုကိစၥ၊ဟူသမွ်င္လွ်င္၊လံု႕လပည္းတူ၊အားကိုးမႈျဖင့္၊ရန္သူစဲ၍၊ျပည္ထဲပြင့္လင္းသာစီမင္း။

(၃၉)

နာရဓိပတိ၊သိဒိၶထြဋ္တင္၊ျမတ္ဆံုးတင္သည္၊ျပည့္သွ်င္ဘုန္းလိႈင္၊က်င့္နည္းခိုင္၍၊ဥဗ်ိဳင္းငွက္တူ၊က်င့္ေတာ္မူေသာ၊ျဖဴသည့္အဆင္း၊မီႊးေရာင္၀င္းသား၊လိုင္က်င္းျခီရွည္၊ထိုငွက္သည္ကား၊ေဖြနီအစာ၊လွည့္ပတ္ရွည္၍၊ျမစ္သာျမစ္ေလာင္း၊ေခ်ာင္းေျမာင္းကမ္းနား၊သြားလာမိြညက္၊ျငိမ္သက္ဣိေျႏၵ ၊ေထြရႈစိမ့္စီ ၊ပိန္းပိန္းနီလွ်က္ ၊ရီမွာပြက္က်င္၊ငါးကိုျမင္ေသာ္ ၊ခုန္မင္လွ်ပ္လွ်ပ္ ၊ရေအာင္ဟပ္သို႕၊ျပည့္ကြပ္လူမွဴး ၊ေစာရန္ငူးလည္း၊ဆူးဆူးက်င့္မူ ၊ဗ်ိဳင္းမတူလွ်င္ ၊ဟူဟူသေရြ႕၊အဓေလ့ျဖင့္၊အမိြေစာင္ေယွာက္၊သာေလာက္ျဖည္းျဖည္း ၊က်င့္သိပ္သည္းလွ်က္ ၊တိုင္တည္သမႈ ၊

ေမွ်ာ္ႀကည့္ယႈမွ၊အန္တုအန္ပ ၊အစေထာ္ေလာ္ ၊ေပၚသည့္အႀကိဳက္၊ ကြပ္ညွပ္လိုက္၍ ၊ေနာက္၌ရန္မလာစီႏွင့္မင္း ။

(၄၀)

ဗာဟုဗလ ၊စသည္တြက္ရီ ၊အားငါးေထြျဖင့္ ၊ တိုင္းျပည္ေသဌီနင္း ၊မင္းရို႕ေသာ္သာ ၊ျပည့္နိုင္ရာဟု၊ျမတ္စြာဘုရား ၊ဤလူမ်ားကို ၊ေဟာႀကားမိန္႕ျမြက္ ၊ေရႏွႈတ္နက္ျဖင့္၊မပ်က္စီေအာင္၊ေက်းဇူးေဆာင္ေလာ့ ၊ လူ႕ေဘာင္လူ႕ထြဋ္ ၊လူမင္းျမတ္တို႕၊ဆင္မွတ္တန္းဆာ ၊ရတနာသို႕၊မကြာျမဲတည္ ၊အားငါးမည္တြင္ ၊အထြဋ္တင္သား ၊မ်က္ရွင္အလား ၊ပညာအားျဖင့္ ၊စီးပြားျမင္နိုင္ ၊ျမဲေႀကာင္းကိုင္၍၊ျပည့္လိႈင္ေက်းဇူး ၊အထူးထူးထြင္ ၊အမႈးစစ္စစ္ ၊ရွိလားျဖစ္လွ်က္ ၊အျပစ္ခြာေယွာင္ ၊အက်ိဳးေဆာင္သား၊တက္ေခၚင္လိမၼာ၊မတ္ပညာကို ၊စီပါသံုးစြဲ ၊ကိုယ္၌ျမဲကာ ၊ငရဲမလား ၊ရွိယူလားလွ်က္ ၊ျမတ္ဖ်ားနိဗန္၊ ခရီးညႊန္လွ်က္ ၊သမႏ ၱစက္ ၊အျမင္နတ္သား ၊ပြားတတ္ပညာ ၊မတ္လိမၼာအား ၊ဆရာတစ္ဆူ ၊တိုင္ပင္မူလွ်က္ ၊ဆံုးမခက္သား ၊သူပ်က္တေယာက္ ၊ပါယ္မေႀကာက္ကို ၊ႏွင္ေျခက္ျခိမ္းေမာင္း ၊စီးတေခ်ာင္းလွ်င္၊ ေထာင္းေထာင္းညက္ညက္ ၊မ်က္ႏွာဖ်က္၍ ၊ရန္ဘက္မညွာတာစီႏွင့္မင္း ၊၊

(၄၁)

အပၸေမယ်၊အနႏ ၱလွ်င္ ၊ဆံုးစမတင္ ၊ကမ္းမျမင္သား ၊ရီျပင္၀န္းက်ယ္ ၊ပင္လယ္ျမစ္မ ၊သမုဒၵ၌ ၊ငါးရာငါးစင္း ၊ျမစ္ခပင္းရို႕ ၊စင္းလွ်င္းမရွာ ၊စီး၀င္လာသို႕ ၊ခ်မ္းသာေခါင္ေရာက္ ၊မင္းျဖစ္ေျမာက္က ၊ထပ္ေလွာက္ရတနာ ၊မ်ားစြာလွသား ၊ဥစၥာေရႊေငြ၊အေထြအျပား ၊အပါးပါးလွ်င္ ၊၀တ္စားတန္ဆာ ၊လိုရာရာတည့္ ၊မႀကာမတင္ ၊ေရာက္လာလွ်င္လည္း ၊လိုခ်င္သမႈ ၊မျပဳေလက်င္ ၊ျပည္ႀကီးသွ်င္ရို႕ ၊ဆင္ျခင္ေကာင္းစြ ၊စိတ္ေလာဘကို ၊တရာ့တစ္စင္း ၊ ထီးေဆာင္းမင္းရို႕ ၊လက္ရင္းက်ပ္သို ၊ ကၽြန္ျပဳလိုလွ်င္ ၊သို႕ကိုေသာ္လည္း ၊နည္းသည္ႏွင္ႏွင္ ၊လိုအင္ျပည့္ခဲ ၊မေရာက္ရဲတည္း ၊ျပည္ထဲေသဌီနင္း ၊မင္းတို႕ဘုန္းအား ၊စည္ပင္ပြား၏ ၊ျပည္သားျပည္သူ၊ေျပာထူပစၥည္း ၊ျဖင္ပည္းခိုင္ျဖီး ၊ ႀကြယ္ေျမာက္ျပီးမွ ၊သစ္သီးခိုင္ညြတ္ ၊မွည့္မွဆြတ္ေသာ္ ၊ေကာင္းျမတ္ရသာ ၊ခ်ိဳျမိန္စြာသို႕ ၊ပမာထိုဟန္၊ မွည့္ခါတန္မွ ၊တုတ္ခြန္ခိုင္ျပြတ္ ၊ျပည္သီးဆြတ္လွ်က္၊အလြတ္မစား ၊အခ်ိဳ႕စား၍ ၊အမ်ားေႀကြးမီြး ၊၀ီငွပီးသည္ ၊က်င့္ေရးတတ္လိမ္မာစီမင္း ။

(၄၂)

၀သုႏၵရာ ၊ေျမမ်က္ႏွာထက္ ၊ ႀကမၼာေရွးဘုန္း ၊ ကုသိုလ္မႈန္း၍ ၊ခါဆုန္းခ်ိန္သင့္ ၊ႀကာႏွယ္ပြင့္သား ၊ရင့္သည့္ေတဇ ၊ တန္ခိုးပလွ်က္ ၊လူမ်ားမ်က္စိ ၊ နရာဓိသို႕ ၊ဂတိေလးပါး ၊မမွားစီေအာင္ ၊ ေက်းဇူးေဆာင္၍ ၊တည္ေထာင္ကမာၻ ၊ အစစြာက ၊ ဆရာမနု ၊ရေသ့ျပဳသား ၊ လူမႈဆံုးျဖတ္ ၊ ဓမၼသတ္ႏွင့္ ၊ ညီညြတ္မယြင္း ၊ေစာင့္စည္းျခင္းျဖင့္ ၊ခပင္းမ်က္ႏွာ ၊ မနာအားပါး ၊ႏွစ္ဘက္သား၏ ၊အႀကားလယ္မွန္ ၊ခ်ိန္ခြင္မွန္သို႕ ၊ဧကန္က်က် ၊မီးျမန္းမွလွ်င္ ၊မဆမေတြး ၊ရံႈးနိုင္ပီးေလာ့ ၊အေရးအေလ်ာက္ ၊မေဖာက္မွန္ကန္ ၊က်မ္း၌မွန္သား ၊ရွီးလြန္နည္းမွီး ၊ထံုးတည္းမွတ္သား ၊ပိုင္းျခားအဟုတ္ ၊ စက္သြားခုတ္သို႕ ၊စုတ္စုတ္ထြင္းထြင္း ၊ႀကံထိုးယြင္းလွ်က္ ၊စင္းစင္းမတ္မတ္ ၊တရားျဖတ္၍ ၊လူနတ္ေကာင္းခ်ီး ျငာစီမင္း ။

(၄၃)

မဟီပတိ ၊ ယသႆိဟု ၊ ျမီႀကီးသခင္ ၊စီးစိမ္ျပင္သား ၊ေက်ာ္ထင္လူ႕ျပည္ ၊မင္းရို႕သည္လွ်င္ ၊အရွည္မေမွ်ာ္ ၊မေတာ္အလ်ား ၊မိေလ်ာ့ျငားလည္း ၊တရားမေစာင့္ ၊မေစာင့္မျဖင္း ၊အက်င့္ယြင္းမႈ႕ ၊ထိုမင္းလက္ထက္ ၊ျမီႀကီးလွ်က္လည္း ၊သက္ခႀသဇာ ၊ေအာက္မွာရီြလဲ ၊ထဲတဗီြ၌ ၊နီဘိရကား ၊အျမားပည္းျဖင့္ ၊ေရာက္လွည့္က်င္သား ၊သစ္ပင္သစ္သီး ၊မႀကီးလံုးဖန္ ၊အမြန္ရသာ ၊ ႀသဇာမဟိ ၊ပ်က္သိသိတည့္ ၊ထို႕ျပီးအပ ၊ဆီး၀ါးစသည္ ၊ေတဇမထက္ ၊ပ်က္ခဲ့ရသာ ၊စားလီပါလည္း ၊အနာလြတ္ခဲ ၊ ရိြရိြရဲလွ်က္ ၊ေကာင္းျမဲမေကာင္း ၊မိုးလီေႏွာင္း၍ ၊ေသာင္းခေကာင္းပင္ ၊ပ်ိဳးမရွင္တည့္ ၊ျပည့္သွ်င္မင္းႀကီး ၊တရားမွီးမူ ၊ ျမီႀကီးရသာ ၊ႀသဇာတိုးတက္ ၊ခ်ိဳျမက္သစ္သီး ၊ အႀကီးလံုးလွ ၊ဆီး၀ါးစသည္ ၊ေတဇထက္ျမက္ ၊ေရာဂါလြတ္၍ ၊ ရြာဆြတ္မိုးေကာင္း ၊ ေကာက္မေသာင္းတည့္ ၊မင္းေကာင္းရို႕ေႀကာင့္ ၊တရားေစာင့္ေလာ့ ၊သွ်စ္ေသာင္းျမီျပင္ ၊ရန္ကိုသင္လွ်က္ ၊ျပည္တြင္းျပည္သူ ၊ခပ္သိမ္းလူလည္း ၊ဆုယူမ်ားစြာ ၊ခ်စ္ႀကင္နာ၍ ၊ေမတၱာမိုးႀကီးရြာစီမင္း ။

(၄၄)

လကၤာဒီပ ၊သီဟဠဟု ၊နာမျပ႒ာန္း ၊သီဟိုကၽြန္း၌ ၊ထြန္းသည္နီသြင္ ၊တန္ခိုးထင္သား ၊သခၤေဗာဓိ ၊အမည္ဟိသည္ ၊ မင္းႀကီးက်င့္ထူ ၊ႏွလံုးမူေလာ့ ၊ နတ္လူခ်စ္ျပင္း ၊ထိုသည့္မင္းကား ၊ေစာင့္ျခင္းတရား ၊ မယြင္းမွားတည့္ ၊ခိုးသားပူေလာင္ ၊ ေခါင္သည့္မိုးႏွင့္ ၊ နတ္ဆိုးဘီလူး ၊စားႀကဴးလူသား ၊ေဘးသံုးပါးကို ၊သိႀကားနတ္တိုင္ ၊ဓိဌာန္လိႈင္လွ်က္ ၊ အသက္စြန့္႕စား ။ျပည္သူမ်ားေႀကာင့္ ၊ဖိတားေပ်ာက္စီ ၊မိုးေကာင္းစီ၏ ၊ က်င့္ေထြလိုလား ၊မတတ္ျငားလည္း ၊ရွိဳးရွာဆိုးေကာင္း ၊က်ိဳးတေႀကာင္းမွ် ၊မင္းေကာင္းမွန္ကဲ ၊က်င့္မူရဲေလာ့ ၊ေဖာက္လဲတတ္စြာ ၊သက္ခႏၶာကား ၊အခါျမင္ရွည္ ၊မတတ္နိုင္ဘဲ ၊ေက်းဇူးေသာ္မူ ၊သူေတာ္လူရို႕ ၊ေျပာမူျမင့္ႀကာ ၊ခ်ီးမြမ္းရာလွ်င္ ၊ကမာၻပတ္လံုး ၊ေျပာမဆံုးတည့္ ၊ရွိထံုးနည္းခိုင္း ၊ ေကာင္းက်င့္လိႈင္း၍ ၊လူတိုင္းအ့ံအဲ ၊ ခ်ီးမြမ္းကဲလွ်က္ ၊ျမင့္ျမဲေက်းဇူးႀကာစီမင္း ။

(၄၅)

သဟႆေနတၱ ၊၀ါသ၀ဟု ၊သကၠသူရိန္၊ ေဒ၀န္ထြဋ္ထား ၊ မိုးသိႀကားလွ်က္ ၊တရားေစာင့္သူ ၊က်င့္ေကာင္းလူကို ၊ေရးယူစိမ့္ငွာ ၊ေလးမ်က္ႏွာ၌ ၊သြယ္ကာရန္ေထာက္ ၊နတ္ေလးေယာက္ကို ၊ေစာင့္ေယွာက္ပိုင္းျခား ၊အျမဲထားသို႕ ၊တိုင္းကားအုပ္စိုး ၊ျပည္ထိပ္မိုးသား ၊တန္ခိုးထြန္းလင္း ၊လရို႕မင္းလည္း ၊က်င့္ျခင္းထို႕တူ ၊ဆင္းရဲသူအား ၊ကလူညွဥ္းဆဲ ၊မခဲစိမ့္ငွာ ၊ ရပ္မ်က္ႏွာကို ၊ကြယ္ကာစိမ့္ေႀကာင္း ၊က်င့္ေကာင္းမြန္ရည္ ၊သေဘာတည္လွ်က္ ၊ႀကံစည္ႀကံနက္နဲ ၊မႈထမ္းရဲသား ၊ ခက္ခဲေရးသား ၊ လိမၼာတတ္ေျမာက္ ၊မတ္ေလးေယာက္အား ၊လက္ေအာက္မွာထား ၊ေလးဖို႕ျခား၍၊ေလးပါးဒိသာ ၊ရပ္ခန္း၀ါ၌ ၊ျပည္ရြာကိစၥ ၊ဟူသမွ်ကို ၊ဆံုးမကံျမစ္ ၊အျပစ္မေကာင္း ၊မပီေကာင္းဟု ၊အေႀကာင္းစံုစမ္း ၊ရွိက်င့္တမ္းျဖင့္ ၊မႈထမ္းအေစ ၊ကြပ္ညွပ္ေပ၏ ၊လူဆီြသိႀကား ၊လူမင္းဖ်ားလည္း ၊ေလးပါးထပ္ထူ ၊ပမာယူလွ်က္ ၊ျပည္သူေစာင့္ေယွာက္ ၊မတ္ေလးေယာက္ႏွင့္ ၊အ့ံေလာက္လူ႕ေဘာင္ ၊ ျပည္ထဲေဆာင္၍ ၊ျပည္ေထာင္ေႀကာက္ရႊံ႕ယွားစီမင္း ။

(၄၆)

အခါတပါး ၊ျမင္မိုရ္ဖ်ား၌ ၊သိႀကားနီရာ ၊စစ္ျပဳလာသည့္ ၊ျပင္းစြာမ်က္သွ်ိန္ ၊ အသူရိန္ကို၊ေဒ၀ိန္သကၠ ၊စီးခ်င္းခ်၍ ၊ေဒ၀သဘာ ၊သုဓမၼာဟု ၊သာသည္ဇရပ္ ၊အမိုးရပ္တြင္ ၊ေနာင္ႀကပ္အျမဲ ၊ တုပ္၍ဆြဲေသာ္ ၊ဆဲဆဲေရးေရး ၊ဟစ္ႀကြီးရီြရြတ္ ၊တတြတ္တြတ္လွ်င္ ၊အပတ္တကုတ္ ၊ႀကမ္းႀကဳတ္စကား ၊နတ္မင္းဖ်ားကို ၊ႏြားႏွင့္အတူ ၊ငရဲသူဟု ၊ကလူကစာ ၊ဆဲေရးရွာလွ်က္ ၊မ်က္မထြက္တည့္ ၊ဆိုဘက္မထိုက္ ၊ယင္းသူမိုက္ဟု ၊ မွက္ပိုက္ေသာေထြ ၊သီးခံစီ၏ ၊ေရႊေျမရပ္စီ ၊ေရႊနန္းတည္သား ၊နတ္ျပည္ေသဌီနင္း ၊သိႀကားမင္းလွ်င္ ၊ခံျပင္းသီးညည္း ၊အမ်က္နည္း၍ ၊ရီ ႀကီးေတာေတာင္ ၊ အာဏာေဆာင္သား ၊ဘုန္းေခါင္ထြန္းလင္း ၊လူရို႕မင္းလည္း ၊ပံုခင္းက်မ္းလာ ၊ထိုထိုစာ၌ ၊ျပင္းစြာအမ်က္ ၊မထြက္ဖို႕ရာ ၊ခ်ဳပ္ျမစ္ထာေလာ့၊ပညာတိုင္တည္း ၊မ်က္မာန္နည္းလွ်က္ ၊လူလည္းေျပာေဟာ ၊နတ္ခ်စ္ေမာသည္ ၊ေက်ာေစာခ်ီးအံ့ႀသစီမင္း ။

(၄ရ)

ေလာကသာရ ၊က်မ္းဂႏ ၱ၌ ၊ဓမၼရသာအလကၤျဖင့္ ၊တန္ဆာလည္းဆင္ ၊ဖြဲ႕စီရင္လွ်က္ ၊က်မ္းျမင္ေထြျပား ၊အပါးပါးတည့္ ၊မ်ားသည့္ထံုးနည္း ၊မွတ္ဖြယ္ခ်ည္းလွ်င္ ၊ပမည္းပမာ ၊နည္းနာနယ ၊ပြတ္ပံုခ်သို႕ ၊ခတၱိယရာဇာ ၊ဇနဓိပ ၊ဘူပါလဟု ၊ေလာကထြဋ္ဖ်ား ၊မင္းရို႕အားကို ၊စီးပြားခ်မ္းသာ ၊ျဖစ္စိမ့္ငွာလွ်င္ ၊ပညာေသတၱဳ ၊စည္းရံုးျပဳလွ်က္ ၊က်င့္မူဆန္းျပား ၊ဆံုးမႀကားေသာ္ ၊ေကာင္းဖ်ားမြန္ရည္ ၊ေက်ာ္ေစာ္သည္ကား ၊အမည္ရာဇာသာရတည္း ။..........။

ေလာကသာရပ်ိဳ႕တတိယပိုင္းသို႕


Read more...

Thursday, October 1, 2009

ေလာကသာရပ်ိဳ႕...တတိယပိုင္း


(၄ဂ)မွတ္ႀကကုန္ေလာ ၊ ျဗဟၼာ့ႏြယ္ဖြား၊ ပုဏၰားမ်ိဳးရို႕၊ ေကာင္းက်ိဳးစကား၊ ငါလွ်င္ႀကားစိမ့္၊ ရွိဖ်ားကမာၻ၊ မစစြာက၊ ျဗဟၼာပိုင္းျခား၊ ဆီးသမားႏွင့္၊ဟူရားႀကယ္ျမင္၊ ေကာင္းကင္နတ္သတ္၊ တတ္သည္တခ်ိဳ႕၊ မီးပူေဇာ္သို႕၊ ေျဖာ္ေျဖာ္မတ္ရြတ္၊ ျဂိဳဟ္နတ္သႏ ၱီး၊ ဦးဆီးတျခား၊ ေခါင္အားေဗဒင္၊ သိျမင္ႏွံ႕စပ္၊ ေမးကပ္ကပ္ႏွင့္၊ ကလာပ္ဗ်ဦၥ၊ ဒ႑ီ၀ိဒဂ္၊က်မ္းခတ္ဗ်ာကရိုဏ္း၊ တတ္နိုင္တျခား၊ ဤေလးပါးကို၊ ပုဏၰားရို႕တြင္၊ မခ်ိဳ႕ေက်းဇူး၊ အထူးသမိုက္၊ မ်ိဳးလိုက္မွတ္သား၊ ဆီးသမားလည္း ၊ ဆီး၀ါးတတ္ပြန္၊ ဆီးႀကမ္းေလ့ကၽြမ္း၊ ဗိေႏၶာျပြမ္း၍ ၊ဆီးက်မ္းထိုထို၊ သာရကိုလည္း၊ ဖြင့္ဆိုတတ္က်ယ္ ၊ ဓိပၸါယ္အနက္၊ လြန္ေလ့က်က္၍ ၊ ဓါတ္ပ်က္သည္းေခ်၊ သီြးလီေခ်ာက္ယွား၊ သလိပ္မ်ားက ၊စသည္ေရာဂါ ၊ အနာတမ်ိဳး ၊ ကိုးဆယ္ေျခာက္ပါး ၊ အျပားျပားကို ၊ မမွားလတ္ေအာင္ ၊ ကုသေဆာင္၍ ၊ အေခါင္သမားေျမာက္စီမင္း ၊၊

(၄၉)

ေဟာရဂႏ ၱ၊ ဂဏနဟု ၊ သိပၸဟူးရာ၊ တတ္ေျမာက္ျမား၍ ၊ပုဏၰားႏြယ္ရိုး၊သူေကာင္းမ်ိဳးရို႕၊ ႀကိဳးႀကိဳးကုတ္ကုတ္ ၊ အားအင္ထုတ္၍ ၊အဟုတ္ေလ့လ ၊ ပရိစၥျဖင့္ ၊ႀကားကသိတတ္ ၊ျဗိဳ႕ဟဇ္ရာဇမတၱဏ္ ၊ ကိန္းဆန္ဓူပန္း ၊ ျဂိဳဟ္သြမ္းခြဲျခင္း ၊ထုတ္နိုင္စြဲအား ၊ စံုစမ္းစိရိ ၊ မ်ားေထြမ႑ပ္၊ ထပ္ႀကပ္ေရာဂါ ၊ကာလစကၠိ ၊အျမိတစုတ္ ၊ေဖာ္ထုတ္ဓာတ္က်မ္း ၊ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ၊တတ္ေလ့လာ၍ ၊သတၱဗီသ ၊လွည့္ထနကၡတ္ ၊ျမင္းမိုရ္ပတ္သား ၊ဒါြဒသိရာသီ ၊ယာယီစက္ကြင္း ၊ျဂိဳဟ္နင္းျဂိဳဟ္ေျပာင္း ၊ေကာင္းမေကာင္္းသား ၊က်ိဳးေႀကာင္းဆံုးျဖတ္ ၊ နီလႀကတ္ ႏွင့္ ၊ ဥပဒ္အာယု ၊စဥ္းမႈတတ္ပြန္ ၊စက္အဟန္သို႕ ၊ ထံုမြန္ကားကား ၊ အသားအရိုး ၊ စုျပည့္ျဖိဳးလွ်က္ ၊ဟိုးဟိုးထင္သိ ၊ပ ညာဟိဟု ၊ကိတၱိထင္ယွား ၊ျဗဟၼာသားရို႕ ၊ဟူးရားတတ္ေခါင္ျမတ္စီမင္း ။

(၅၀)

သာမယဇု ၊ ဣသွွ်ဳေဗဒင္၊ သံုးပံုျမင္၍ ၊ သန္႕စင္သီလ၊ အာစာရႏွင့္၊ မိဘမ်ိဳးစစ္ ၊အျဖစ္ျမတ္လွ ၊ျဗဟၼာဏဟု၊ တြင္ထမည္သာ ၊အဂၤ ါသံုးမည္ ၊ေက်းဇူးတည္လွ်က္ ၊ရြာျပည္တိုင္းကား ၊လွည့္ပတ္သြား၍ ၊ထံုးသားမွန္ကူ ၊ခရုျဖဴႏွင့္ ၊ပစၥဴပတ္လဲ ၊လက္ဘယ္ပတ္ျခံဳ ၊စပယ္ရံုလွ်က္ ၊တင္တံုစလြယ္၊ လိုင္မွာမကင္း ၊ခရုသင္းႏွင့္ ၊အလင္းရသည္ ၊ပတ္စည္က်စ္က်စ္၊ ဦးရစ္ေပါင္းထုပ္ ၊ေနာက္ဆံအုပ္ႏွင့္ ၊တုန္လႈပ္မဲ့လွ်င္း ၊ပြဲလည္က်င္း ၍ ၊စိုးမင္းရို႕ရို႕ ၊မရြိမတ္မတ္၊ ေဖာင္ေဖာင္ရြတ္လွ်က္ ၊စိမ္းလတ္ျမသြင္ ၊နီစာပင္ႏွင့္ ၊ရီစင္ကမ္းမွတ္၊ က်င့္ျမဲ၀တ္ျဖင့္ ၊သူျမတ္ရို႕ထံ ၊အလွဴခံေလာ့ ၊ျခိဳးျခံသိပ္သည္း ၊ဥစၥာဆည္းလွ်က္ ၊ပစၥည္းေပါယယ္ ၊ျဗဟၼာႀကြယ္ဟု ၊လူ၀ယ္သတင္းေပါက္စီမင္း။

(၅၁)

ဥဒည္းမဇၽြင္ ၊နီ၀င္အခါ ၊ ညစာသံုးပါး ၊ ပိုင္းျခားဂါထာ၊ ရြတ္ျမဲရာသား ၊ကာယသိဒိၶ ၊တစိသညာ ၊ တတ္ေလ့လာလွ်က္ ၊ ေႀကာင္းျခာခြဲစိတ္ ၊ ပရမိသြား ၊မဟာပိႏဲၷ ၊ ေဘးလႊဲရန္ဖီ ၊နတ္စႏီၥကို ၊ပန္းနီပန္းျဖဴ ၊ ပူေဇာ္မူလွ်က္ ၊ဆုယူဆုေတာင္း ၊ က်င့္လမ္းေဟာင္းျဖင့္ ၊ ဦးေခါင္းသႏီ ၱး ၊နိတိုင္းဆီးလွ်က္ ၊လုပ္ေကၽြးမႈ႕ေဆာင္ ၊ ထဲေခ်ာင္းတိုက္တြင္း ၊ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ ၊ ငရုပ္ခ်င္းဆား ၊ဆီျပားသကာ ၊ ဃနာေထာပတ္ ၊ ႀကံပြတ္ႏွမ္းပဲ ၊စားစျမဲျဖင့္ ၊အမဲအသား ၊သားငါးေယွာင္ႀကဥ္ ၊မယွဥ္သက္သတ္ ၊အက်င့္ေလ့လ ၊စာရိတၱျဖင့္ ၊မိဘစုတိ ၊ခုနစ္နိလွ်င္ ၊စိလတ္ေသာအခါ ၊မကြာေဆာက္တည္ ၊ ကိုယ္စားရည္၍၊ စိတ္ႀကည္ျမတ္လည္း ၊ အလွဴပီးေလာ့ ၊ရွီးကလြန္လီ ၊ရွိရိုးပီးသား ၊မ်ိဳးဆီြက်င့္ျမဲ ၊မွတ္သံုးစြဲလွ်က္ ၊ငရဲမသတ္ ၊ခႏ ၱာပ်က္လည္း ၊အထက္နတ္ျပည္ေရာက္စီမင္း ။

(၅၂)

ျဂဟသႏိ ၱ ၊က်မ္းႏွင့္ညိဳ၍ ၊ ဗလိပူေဇာ္ ၊ျဂိဳဟ္ေခၚျဂိဳဟ္ႏွင္ ၊ေဗဒင္ရြတ္မန္း ၊မႏ ၱန္တန္းလွ်က္ ၊က်ယ္၀န္းစကၠ ၊မ႑လဟု ၊ တရာ့သွ်စ္ကြင္း ၊အင္းလည္းစီရင္ ၊ ဆင္သားဗိတာန္ ၊ တံခြန္တေလွ်ာက္ ၊ ျဖဴနီေဆာက္၍ ၊ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ေဘး ၊ ဆီးပီးဦးေခါင္း ၊ဘိသက္ေလာင္း၍ ၊သူေကာင္းသူ့ျမတ္ ၊ လြတ္စီအနာ ၊ဥ ပါဒ္ခြာေလာ့ ၊ျပည္ရြာစီးပြား ၊ မ်ားစိမ့္သမူ ၊ ဟုတ္တိုင္းျပဳ၍ ၊စုဘိက်ီးခဲ ၊ရဲရဲမီးတြင္း ၊ေလာင္ျခင္းေျဖာက္ေျဖာက္ ၊ ေပါက္ေပါက္စသည္ ၊ပန္းငါးမည္ျဖင့္ ၊ ေဆာက္တည္မပ်က္ ၊ ခုနစ္ရက္လွ်င္ ၊ခန္႕တြက္ပိုင္းျခား ၊မႏ ၱရားတည့္ ၊ ဖန္မ်ားစုရြတ္ ၊ပ်ားေထာပတ္ႏွင့္ ၊မီးနတ္ေကာ္ေရာ္၊ ယစ္ပူေဇာ္၍ ၊လူေဘာ္ရန္စစ္ေပ်ာက္စီမင္း ။

(၅၃)

ေက်းဇူးပညာ ၊မ်ားစြာဂုဏ္အင္ ၊ေဗဒင္တတ္သိ ၊ ပညာဟိဟု ၊က၀ိပုဏၰား ၊အမ်ားသမိုက္ ၊သသၤကရိုက္ကို ၊ျမ်ိျမိွဳက္လွ်ာဖ်ား ၊ စက္ထားရဟတ္ ၊ပိဋကတ္သြင္သြင္ ၊ႏွုတ္သံလြင္ႏွင့္ ၊ပီျပင္မႈတ္မန္း ၊ျဖိဳးျဖိဳးျဖန္းလွ်က္ ၊ က်င့္ခန္းေထြျပား ၊အပါးပါးတည့္ ၊ မွတ္သားက်ယ္၀န္း ၊ဆန္းအလကၤာ ၊ နား၀င္စြာ၍ ၊ဂါထာဖြဲ႕စြမ္း ၊ခ်ီးမြမ္း စေလာက္ ၊မင္းပြဲေမွာက္တြင္ ၊တေယာက္ပ႑ိတ္ ၊ပုေရာဟိတ္ဟု ၊ဘိသိတ္ဆရာ ၊ ေျမာက္ထိုက္စြာလွ်က္ ၊ဒိသာပါမုခ္ ၊ မည္ထုတ္ေက်ာ္ေအာင္ ၊ႀကိဳးပမ္းေဆာင္၍ ၊ တတ္ေခါင္လိမၼာ ၊ရွိအခါ၌ ၊ဆရာေျမာက္လွ ၊ဇနကၠသို႕၊လံု႕လႀကိဳးစား ၊မင္းရို႕အားကို ၊စီးပြားေရာက္ေအာင္ ၊ေက်းဇူးေရာင္ျဖင့္ ၊လူ႕ေဘာင္ထြန္းလင္းေတာက္စီမင္း ။

(၅၄)

လကၡာဏာႀကန္ ၊တတ္ပြန္ေလ့လာ ၊ မင္းျဖစ္ရာသား ၊လက္ညာဖ၀ါး ၊အျခားပ်က္ပ်က္ ၊ျခီထက္သက္၍ ၊လက္သည္းမ်ားသြင္ ၊အေရးျမင္မူ ၊ မင္းလွ်င္စစ္စစ္ ၊ျဖစ္အံ့အျမဲ ၊မခြ်တ္လြဲဟူဟု ၊၀မ္းထဲမရြံ ၊လိုင္ျဖတ္ခံေလာ့ ၊ထံုးစံမွတ္သား ၊နည္းနာမ်ားကို ၊ပုဏၰားမ်ိုးေကာင္း ၊ လူအေပါင္းတြင္ ၊ ကဲေဆာင္းတတ္လြန္ ၊ေကာ႑ဥ္းဟန္သို႕ ၊ေဟာညြန္လကၡာဏာ ၊တတ္လွစြာ၍၊ ပညာကေ၀ ၊ ေျမာက္ေသာေထြျဖင့္ ၊အေသအခ်ာ ၊နာနာသိပၸ၊ ကိစၥတတ္ပြန္ ၊မႏ ၱန္ျပီးစီး ၊နတ္ႀကီးသူရႆတီ ၊ပင့္ခ်ီေခၚခ် ၊စကားရလွ်က္ ၊ေပါက္ျပေက်ာ္ထိတ္ ၊ ပုေရာဟိတ္ဟု ၊ဘိသိတ္ဆရာေျမာက္စီမင္း ၊၊

(၅၅)

က်ယ္၀န္းစႀကၤ၀ဠာ ၊ကမာၻတည္စ ၊ေပၚဦးကလွ်င္ ၊ ျဗဟၼာႏြယ္ရိုး ၊ ေက်ာ္ဟိုးဟိုးတည့္ ၊ ေကာင္းက်ိဳးစင္ႀကယ္၊ ေလးသြယ္ေဗဒင္ ၊တတ္ပီးစင္သား ၊လူတြင္ထင္ယွား ၊ ပုဏၰားမ်ားကို ၊က်င္စီလို၍ ၊သံခ်ိဳလကၤာ ၊ထံုးပမာျဖင့္ ၊နည္းနာေထြျပား ၊မွတ္စိမ့္ႀကားသည္ ၊တျခားတတိယပိုင္းတည္း ။ .....။

ရခိုင္သူျမတ္၏ေလာကသာရပ်ိဳ႕ဆံုးမစာ ပီပုရပုတ္၁၃ ရြက္ဟိေႀကာင္းသိရွိရပါေရ၊

ရကၡိဳင္စာပီနန္႕ရကၡိဳင္ယိုင္ေက်းမႈ႕ျပန္လည္ေဖၚထုတ္နိုင္ပါစီေႀကာင္း..


သကၠရာဇ္ ၁၂၉၃ ခုကဆုန္လတြင္ဟံသာ၀တီပဋိကတ္ပံုႏွိပ္တိုက္ ..(ရခိုင္ရာဇ၀င္သစ္က်မ္းကို).


အမရပူရ(၀ါ)မႏ ၱေလးျမိဳ႕၌ပံုႏွိပ္ခဲ့ေရဆိုစြာကိုသိရွိရပါေရ...

Read more...

Thursday, July 9, 2009

The Sea

Posted by Picasa

Read more...

Thursday, May 28, 2009

zinyaw: ကံ့ေကာ္ေတာဘုရားေ႐ွးေဟာင္းကံ့ေကာ္ေတာဘုရား သမိုင္းအက်ဥ္းခ်ဳပ္#links#links#links#links

Read more...

Saturday, May 2, 2009

ကၽြႏု္ပ္ရို ့ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးတြင္ ရကၡိဳင္ဘာသာစကား သီးျခားဟိ၏။


ရကၡိဳင္စာလံုးေပါင္းတည္ျငိမ္ေရး ......... ျဖစ္သင့္ မျဖစ္သင့္ ရကၡိဳင္စကားလံုးမ်ား

ကၽြႏု္ပ္ရို ့ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးတြင္ ရကၡိဳင္ဘာသာစကား သီးျခားဟိ၏။ စာပီတြင္ ေခာတ္အေလ်ာက္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းလဲမွဳ အနည္းနန္ ့အမ်ား ဟိႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ရကၡိဳင္ဘာသာစကားမွာ ေဒနိထိ အခိုင္အမာဟိေသး၏။ မိမိ၏ဘာသာစကားကို ထိန္းသိမ္းရေကာင္းမွန္းမသိဘဲ ဘာသာစကားစည္းေဖာက္နီၾကေသာ ရကၡိဳင္တခ်ဳိ ့ဟိစီကာမူ ကိုယ့္ရကၡိဳင္ဘာသာစကား မပ်က္ျပားရေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္နီၾကေသာ ရကၡိဳင္အမ်ားအျပားဟိၾက၏။ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရာတြင္ နည္းလမ္း ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားဟိ၏။ ေျပာဆိုမွဳနည္းလမ္းနန္ ့ရီြးသားမွဳနည္းလမ္းျဖစ္၏။စာရီြးသားမွဳအေလ့အလာ မဟိၾကသူမ်ားအဖို ့ ေျပာဆိုမွဳနည္းလမ္းကို သံုးႏုိင္၏။ စကားေျပာဆိုၾကရာတြင္ မိမိရို ့ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းေျပာဆိုၾကရာ၌ ကိုယ့္ရကၡိဳင္စကားကိုသာ ေျပာဆိုသံုးႏွဳန္းၾကျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မိသားစုအတြင္း သားသမီး ျမီးျမစ္မ်ား မိမိရို ့အိမ္အသီးသီးတြင္ ကိုယ့္ရကၡိဳင္ဘာသာစကားကိုသာ ေျပာဆိုသံုးႏွဳန္းၾကစီျပီး မ်ဳိးရိုးစိုင္ဆက္ လက္ဆင့္ကမ္းျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ထိန္းသိမ္းၾကအပ္ေပ၏။အဂၤလိပ္နန္ ့တိြလွ်င္ အဂၤလိပ္စကား၊ ျမန္မာနန္ ့တိြလွ်င္ ျမန္မာစကားေျပာသည္မွာ အေရးမဟုတ္ေသာ္လည္း မိမိရို ့ရကၡိဳင္အခ်င္းခ်င္းတိြလွ်င္ ရကၡိဳင္စကားကိုသာေျပာဆိုၾကရန္ကား အေရးဟုတ္လွေခ်၏။ ယင္းေၾကာင့္ အထူးသျဖင့္ ျပည္မေရာက္ ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးမ်ားအဖို ့ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုပင္ ျဖစ္လာနီေခ်ျပီ။ ယင္းေဆာင္ပုဒ္ကား " ရကၡိဳင္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ရကၡိဳင္စကားေျပာျခင္းျဖင့္ ဂုဏ္ယူပါ " ဟူ၍ျဖစ္၏။ဤေျပာဆိုမွဳနည္းလမ္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းၾကသည့္အျပင္ ရကၡိဳင္အမ်ဳိးသားစာရီြးဆရာမ်ားက မိမိရို ့ရကၡိဳင္ဘာသာစကား မေပ်ာက္ကြယ္ေရးအတြက္ ေဒနိ ရကၡိဳင္စကားေျပာကိုအျခီခံသည့္ ရကၡိဳင္စာပီသစ္ကိုရီြးသားယင္း ထိန္းသိမ္းနီၾက၏။ ရီြးသားမွဳနည္းလမ္းျဖင့္ ထိန္းသိမ္းနီၾကျခင္းျဖစ္၏။ ရကၡိဳင္ဘာသာစကားနန္ ့ရကၡိဳင္စာပီအတြက္ အေရးပါလွ၏။သို ့ရာတြင္ ယင္းသို ့ရကၡိဳင္စကားေျပာကိုအျခီခံျပီး ရကၡိဳင္စာပီသစ္ကိုရီြးသားနီၾကရာ၌ စာလံုးေပါင္းမ်ားမတည္ျငိမ္၊ မညီညြတ္ျဖစ္နီၾကသည္ကေတာ့ အမ်ားအျပားျဖစ္ေပၚလ်က္ဟိ၏။ တစ္ေယာက္တည္းရီြးေသာေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္နန္ ့ပင္ စာလံုးေပါင္းမ်ား ရွိေနာက္ကြဲလြဲနီၾကေသး၏။ မမွားသင့္ေသာစာလံုးေပါင္းမ်ားပင္ မွားယြင္းနီၾက၏။
အယ္ဒီတာမ်ားအဖို ့အယ္ဒီတာပီသစြာ တာဝန္ယူတည္းျဖတ္ရန္ လိုအပ္နီေပ၏။ အမုန္းမခံလို၊ ပဋိပကၡ မပြားလို၍ အမွန္အကန္မတည္းျဖတ္လွ်င္ အယ္ဒီတာမဟုတ္ေတာ့ေခ်။ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာစာရင္းတြင္ ပါဝင္ျပီး " ငါအယ္ဒီတာ " ဟု အမည္ခံေကာင္းရံုမွ်ျဖစ္ျပီး၊ ရကၡိဳင္စာလံုးေပါင္းနန္ ့ရကၡိဳင္စာပီတည္ျငိမ္တိုးတက္ေရးကို ျဖစ္ေပၚစီႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ေလာေလာဆယ္ ရကၡိဳင္စာပီသစ္ပဏာမကာလတြင္ စာလံုးေပါင္းမတည္မျငိမ္ျဖစ္နီၾကေသးသည္မွာ သဘာဝေတာ့က်၏။ သို ့ေသာ္ဤပဏာမကာလသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကန္ ့ၾကာနီသင့္သည္ေတာ့မဟုတ္။ ဤပဏာမကာလ၌ အခ်င္းခ်င္းလံုးေထြးပတ္လည္ျဖစ္နီၾကရန္လည္း မသင့္။ ဤပဏာမကာလကို ေက်ာ္လြန္ျပီး မတည္ျငိမ္မွဳကို တည္ျငိမ္မွဳျဖင့္ အစားထိုးႏိုင္ၾကရေပမည္။ အမွန္စင္စစ္ စာလံုးေပါင္းသတ္ပံု တည္ျငိမ္ညီညြတ္လာၾကျပီးမွ ရကၡိဳင္စာပီ ခန္ ့ညားလာေပမည္။သို ့ျဖစ္ရာ ... ရကၡိဳင္္စာလံုးေပါင္းတည္ျငိမ္ျပီး၊ ရကၡိဳင္စာပီတိုးတက္ေရးအတြက္ ရကၡိဳင္စာရီြးဆရာမ်ားနန္ ့အယ္ဒီတာမ်ားသည္ တက္ညီလက္ညီေလွာ္ခတ္လားၾကသင့္၏။ ရကၡိဳင္စာလံုးေပါင္းတည္ျငိမ္ေရး၊ ရကၡိဳင္စာပီတိုးတက္ခန္ ့ညားလာေရးအတြက္နန္ ့ ပုဂၢဳိလ္ေရးမဖက္ဘဲ ရိုးသားေသာေစတနာျဖင့္ ကၽြႏု္ပ္ ဤသို ့အၾကံျပဳလိုပါ၏။တစ္ယူသန္မာနမထားၾကဘဲေတြးဆ၊ လက္ခံက်င့္သံုးႏိုင္ၾကရန္လည္း ေမွ်ာ္လင့္ပါ၏။

၁။တည္ၿငိမ္ၿပီးသား စာလံုးေပါင္းႏွင့္ အမ်ားလက္ခံၿပီးသား စာလံုးေပါင္းကို ယင္းအတိုင္းပင္ စာလံုးေပါင္းၾကပါ။

ဥပမာ -ငါကား ( ငါဂါး ) မျဖစ္သင့္။
သူက ( သူဂ ) မျဖစ္သင့္။
မလာေတာ့ ( မလာေဂ့၊ မလာကဲ့ ) မျဖစ္သင့္။
လာကတ္ ( လာဂတ္၊ လာကပ္ ) မျဖစ္သင့္။
ကဗ်ာ ( ကပ်ာ ) မျဖစ္သင့္။
ျမင္လာေရ ( ျမင္လွာေရ ) မျဖစ္သင့္။
ငါ့မွာ ( ငါ့မာ ) မျဖစ္သင့္။မွာသည္ တည္ျငိမ္ၿပီးသားျဖစ္၏။
သိေရလတ္ ( သိေရလပ္၊ သိေရလွပ္၊ သိေရဟတ္ ) မျဖစ္သင့္။
နန္ ့ ( နင့္၊ နာင့္ ) မျဖစ္သင့္။
လာလတ္နန္း ( လာလတ္နမ္း၊ လာလတ္ေႏွာင္း ) မျဖစ္သင့္။
ေအခ်င့္ ( ဧယွင့္၊ ဧသွ်င့္ ) မျဖစ္သင့္။
ေဒခ်င့္ ( ေဒဟင့္ ) မျဖစ္သင့္။
ဟိေပ့စီ ( ဟိပတ္စီ၊ ဟိဗတ္စီ ) မျဖစ္သင့္။
ရီႊေလာင္ပြန္း ( ေသၽြေလာင္ပြန္း ) မျဖစ္သင့္။
ရႊီ ( သတ္ပံုမွန္ ) ကို အသံမွန္ထြက္ၾကရန္သာ ၾကိဳးစားသင့္၏။
ငါ့စြာ ( ငါ့ေစာ္ ) မျဖစ္သင့္။
စားဗ်ယ္ ( စားဗ်လ္၊ စားပ်ယ္ ) မျဖစ္သင့္။
အိပ္ပနာ ( အိပ္ဗနာ၊ အိပ္ပဏာ ) မျဖစ္သင့္။
ေထြနိက ( ေဟြနိက ) မျဖစ္သင့္။
ငါ၏ ( ငါအဲ့၊ ငါယဲ့၊ ငါအယ့္ ) မျဖစ္သင့္။
၂။ ရကၡိဳင္စကားကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳၿပီး စာလံုးေပါင္းၾကပါ။
ဥပမာ -စာရီြးေရ ( စာရီးေရ ) မျဖစ္သင့္။ ' စာရီးေရ ' လို ့မေျပာၾကပါ။ရီြတြက္၊ ရီြေရ ( ရီတြက္၊ ရီေရ ) မျဖစ္သင့္။ ဤသို ့မေျပာၾကပါ။မသီးသိ ( မသီးသီး ) မျဖစ္သင့္။ ' မသီးသီး ' လို ့မေျပာၾကပါ။ျမင္လာေရ ( ျမင္လွာေရ ) မျဖစ္သင့္။ ' ျမင္လွာေရ ' လို ့မေျပာၾကပါ။ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ( က်ပ္က်ပ္မတ္မတ္ ) မျဖစ္သင့္။

၃။ ရကိၡဳင္စကားကို အမွန္တကယ္ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ေအာင္ တခ်ဳိ ့စာလံုးေပါင္းမ်ားကို သင့္ေတာ္သလိုေျပာင္းလဲပါ။
ဥပမာ -က်ည္ေတာက္ ( က်ဳိင္ေတာက္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
က်ည္ေပြ ့ ( က်မိြ ) (ေျပာင္းသင့္ )
က်ဥ္းေျမာင္း ( က်ဳိင္းေျမာင္း ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ကၽြမ္းစိုက္ ( ဂၽြမ္းစိုက္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ေခါင္းခဲေရ ( ေဂါင္းခဲေရ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ေခါင္းေဆာင္ ( ေဂါင္းေဆာင္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
အဘ ( အဖ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
အဘိုး ( အဖိုး ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ရင္ဘတ္ ( ရင္ဖတ္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
စနီေထာင့္( စနီေဒါင့္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
တုတ္( ဒုတ္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
အာရွ ( အာသွ် ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ၿဗိတိသွ် ( ၿဗိတိသွ် ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ရွစ္ေသာင္း ( သွ်စ္ေသာင္း ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ေမာင္ရွင္ ( ေမာင္သွ်င္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
အရွင္ဘုရား ( အသွ်င္ဘုရား ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ေက်းဇူးရွင္ ( ေက်းဇူးသွ်င္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ဆံုးရွံဳး၊ ရွင္းလင္း ( ဆံုးယွံဳး၊ ယွင္းလင္း ) ( ေျပာင္းသင့္ )
သန္ ့ရွင္း၊ ေရွာင္ၾကဥ္ ( သန္ ့ယွင္း၊ ေယွာင္ၾကည္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
အလွ်င္း၊ ရွမ္းျပည္ ( အယွင္း၊ သွ်မ္းျပည္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
ပေစာင္၊ ပေဇာင္ ( ဘေဇာင္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
မီးရွိန္ ( မီးယွိန္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )
လွဳပ္ရွား ( လွဳပ္ရွား )( သို ့ေသာ္ ' ထင္ရွား ' တြင္ ' ရွား ' မွာ ရကၡိဳင္သံသီးျခား ဟိ၍ ေျပာင္းရန္မလိုပါ။ )ရွဴရွိဳက္ ( ယွဴယွိဳက္ ) ( ေျပာင္းသင့္ )( သို ့ေသာ္ ' ၾကည့္ရွဳ ' ရာတြင္ ' ရွဳ ' မွာ ရကိၡဳင္သံ သီးျခားဟိ၍ ေျပာင္းရန္ မလိုပါ။ )

၄။ ရကၡိဳင္စကားကို ကိုယ္စားျပဳသင့္သည္ဆိုေသာ္လည္း စကားသံအစြန္းေရာက္မွဳကို ေယွာင္ရွားၾကပါ။
သူက ( သူဂ ) မျဖစ္သင့္။
သိေက ( သိေဂ ) မျဖစ္သင့္။
မလာေက့ ( မလာေဂ့ ) မျဖစ္သင့္။
လာကတ္ ( လာဂတ္ ) မျဖစ္သင့္။
လားလီကတ္ဖိ ( လလိဂတ္ဖိ ) မျဖစ္သင့္။
စားျပန္ေရ၊ က်ဳိင္ျပတ္ ( စားျဗန္ေရ၊ က်ဳိင္ျဗတ္ ) မျဖစ္သင့္။
ေကာင္းေကာင္း ( ကေကာင္း ) မျဖစ္သင့္။
ေနာင္းေနာင္း ( နေနာင္း ) မျဖစ္သင့္။
သင့္သင့္တင့္တင့္ ( သသင့္တတင့္ ) မျဖစ္သင့္။
ျပံဳးျပံဳးေခ် ( ပျပံဳးေခ် ) မျဖစ္သင့္။
တက္လားခေရ ( တက္လခေရ ) မျဖစ္သင့္။
လုပ္ပစ္လိုက္ေတ ( လုပ္ကလိုက္ေတ ) မျဖစ္သင့္။
ေယေက၊ ေယဇူးနန္ ့ ( ယေက၊ ယဇူးနန္ ့ ) မျဖစ္သင့္။
ယင္းခ်င့္၊ ယင္းပိုင္ ( ယခ်င့္၊ ယပိုင္ ) မျဖစ္သင့္။
ငါ့ပါးကို ( ငါ့ဗားကို၊ ငါ့ဘားကို၊ ငါ့ဘက္ကို ) မျဖစ္သင့္။
အေဂါင့္ ( အဂင့္ ) မျဖစ္သင့္။ေခတ္သစ္ ( ခိုက္သစ္ ) မျဖစ္သင့္။
ေသတၱာ ( တစ္တာ၊ သိုက္တာ ) မျဖစ္သင့္။
ခါးေတာင္းက်ဳိက္ ( ခေဒါင္းက်ိတ္ ) မျဖစ္သင့္။
ခါးၾကိဳး ( ခၾကိဳး ) မျဖစ္သင့္။
ခါးေစာင္း ( ခေဇာင္း ) မျဖစ္သင့္။
နီရာ၊ နားရြက္ ( နရာ၊ နရြက္ ) မျဖစ္သင့္။
ႏွာေခါင္း၊ နားေတာင္း ( နေခါင္း၊ နေတာင္း ) မျဖစ္သင့္။
ငါရို ့၊ အတူတူ ( ငရို ့၊ အတူဒူ ) မျဖစ္သင့္။
စိေက၊ ကစပ္၊ ပစပ္ ( စေက၊ ကဇပ္၊ ပစပ္ ) မျဖစ္သင့္၊၊
စားခီ၊ ဇီးယို ( စစီ၊ ဇယို ) မျဖစ္သင့္။
ပုစြန္၊ ပုဝါ ( ပဇြန္၊ ပဝါ ) မျဖစ္သင့္။
စာတီ ( ဇာတီ ) မျဖစ္သင့္။
အားရပါးရ ( အားရဗရ ) မျဖစ္သင့္။
မင္းကိုေတာ့ခါ ( မင္းကိုေဒါ့ခါ ) မျဖစ္သင့္။
ဇာႏွစ္ႏွစ္လဲ ( ဇာႏွႏွစ္လဲ ) မျဖစ္သင့္။
ဇာမဟုတ္စြာ ( ဇာမေဟာက္စြာ ) မျဖစ္သင့္။
ဖားျပဳတ္ ( ဖျပဳတ္ ) မျဖစ္သင့္။
ေျပာင္းျပန္ ( ေျဗာင္းျဗန္ ) မျဖစ္သင့္။
မသိကာ ( မသိဂါ ) မျဖစ္သင့္။
စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ( စဇြဲမၿမဲ ) မျဖစ္သင့္။

၅။ နာသိကသံ၌ သတ္ပံုမွန္ၾကပါ။
စနီနိ ( စနိန္နိန္ ့ ) မျဖစ္သင့္။
ရီြးနီေရ ( ရီြးနိန္ေရ ) မျဖစ္သင့္။
နီရာ ( နိန္ရာ ) မျဖစ္သင့္။
နိဒါန္း ( နိန္ ့ဒါန္း ) မျဖစ္သင့္။
ညီညြတ္ ( ညိန္ညြတ္ ) မျဖစ္သင့္။
ေအာက္မိေရ ( ေအာက္မိမ့္ေရ ) မျဖစ္သင့္။
အနီအထား ( အနိန္အထား ) မျဖစ္သင့္။
မီးျမန္း ( မိန္းျမန္း ) မျဖစ္သင့္။
အမိ၊ အမွီ ( အမိန္ ့၊ အမွိန္ ) မျဖစ္သင့္။
မီြးရာပါ၊ ျမီျပင္ ( မွိန္းရာပါ၊ ၿမိန္ျပင္ ) မျဖစ္သင့္။
မလာသိ ( မလာသိန္ ့၊ မလာသိမ့္ ) မျဖစ္သင့္။
ၾကက္သီးထ ( ၾကက္သိန္းထ ) မျဖစ္သင့္။
ဟိေရ၊ လက္ဟိ ( ဟိန္ ့ေရ၊ လက္ဟိန္ ့ ) မျဖစ္သင့္။
ျငိေရ ( ျငိန္ ့ေရ ) မျဖစ္သင့္။
ညီးေရ ( ညိန္းေရ ) မျဖစ္သင့္။

၆။ အစြန္းေရာက္သတ္ပံုကို ေရွာင္ၾကပါ။
ငါရို ့ ( ၿငိဳ ့ ) မျဖစ္သင့္။
ေအခ်င့္ ( ဧယွင့္၊ ဧသွ်င့္ ) မျဖစ္သင့္။
အားလံုး ( အားႏံုး၊ အားႏူး ) မျဖစ္သင့္။
ေဟာေရ ( ေဝွါေရ ) မျဖစ္သင့္။
ေရွာက္သီး ( ေျပာက္သီး ) မျဖစ္သင့္။ ( ရကၡိဳင္မွာ ' ရွ ' သံပီၿပီးသားျဖစ္၏။ )
ရွင္သန္ ( ၾဟင္သန္ ) မျဖစ္သင့္။ ( ရကိၡဳင္မွာ ' ရွ ' သံပီၿပီးသားျဖစ္၏။ )
ထင္ရွား ( ထင္ၾဟား ) မျဖစ္သင့္။ ( ရကၡိဳင္မွာ ' ရွ ' သံပီၿပီးသားျဖစ္၏။ )
ၾကည့္ရွဳ ( ေၾက ့ရွဳ၊ ၾကည့္ၾဟဳ ) မျဖစ္သင့္။ ( ရကၡိဳင္မွာ ' ရွ ' သံပီၿပီးသားျဖစ္၏။ )
ရွားျဂိဳ ( ၾဟားျဂိဳ ) မျဖစ္သင့္။ ( ရကၡိဳင္မွာ ' ရွ ' သံပီၿပီးသားျဖစ္၏။ )
ရွားစီး ( ၾဟားစီး ) မျဖစ္သင့္။ ( ရကၡိဳင္မွာ ' ရွ ' သံပီၿပီးသားျဖစ္၏။ )
သိေရမလား ( သိေရမနား ) မျဖစ္သင့္။
ျဖစ္ထြန္း ( ၿဗိဳက္ထြန္း ) မျဖစ္သင့္။
စစ္ေတြ ( စိုက္တြယ္ ) မျဖစ္သင့္။
ကိုင္တြယ္၊ လူငယ္ ( ကိုင္ေတြ၊ လူေင ) မျဖစ္သင့္။
ဆက္သြယ္၊ သြယ္တန္း ( ဆက္ေသြ၊ ေသြတန္း ) မျဖစ္သင့္။
တည္ဟိ၊ အၾကပ္အတည္း ( ေတဟိ၊ အၾကပ္အေတး ) မျဖစ္သင့္။
အဖြဲ ့အစည္း၊ အစည္းအေဝး ( အဖြဲ ့အေစး၊ အေစးအေဝး ) မျဖစ္သင့္။
ပစၥည္း၊ အရည္အျခင္း ( ပေစၥး၊ အေရအျခင္း ) မျဖစ္သင့္။
လူတန္းစား၊ က်န္းမာပါစီ ( လူတန္းဇား၊ က်န္းမာပါဇီ ) မျဖစ္သင့္။
တိုင္ပင္၊ မသိဘဲ ( တိုင္ဗင္၊ မသိဗဲ ) မျဖစ္သင့္။
ဘူးသီး၊ ေက်ာက္လွီကား ( ဘသီး၊ ေက်ာက္လွဂါး ) မျဖစ္သင့္။
လာျပန္ေရ၊ လယ္ျပင္ ( လာျဗန္ေရ၊ လယ္ျဗင္ ) မျဖစ္သင့္။

၇။ ေလာင္းရိပ္မိသတ္ပံုကို ေရွာင္ပါ။
ကိုင္ ( ကဲ ) မျဖစ္သင့္။
ေအး ( အဲ ) မျဖစ္သင့္။
အဂု ( အခု ) မျဖစ္သင့္။
အင္း ( အိင္၊ အိင္း ) မျဖစ္သင့္။
လံုးရီြ ( လံုးရီ ) မျဖစ္သင့္။
ငါလည္းဝမ္းနည္း ( ငါလဲဝမ္းနဲ ) မျဖစ္သင့္။
ဇာလိုခ်င္လဲ ( ဇာလိုခ်င္လည္း ) မျဖစ္သင့္။
တည္ထြင္၊ ၾကိတ္မွန္ရြက္ ( တီထြင္၊ က်ိတ္မွန္ရြက္ ) မျဖစ္သင့္။
နက္ျဖန္၊ အယင္က ( နက္ဖန္၊ အရင္က ) မျဖစ္သင့္။
ၾကပ္ခိုး၊ ေၾကာရိုး ( က်ပ္ခိုး၊ ေက်ာရိုး ) မျဖစ္သင့္။
ၾကက္သေရ၊ မ်က္ႏွာၾကက္ ( က်က္သေရ၊ မ်က္ႏွာက်က္ ) မျဖစ္သင့္။
ေျခာင္းဆိုး၊ လိုင္ေျခာင္း ( ေခ်ာင္းဆိုး၊ လည္ေခ်ာင္း ) မျဖစ္သင့္။
အိမ္ေမွ်ာင္၊ အင္တန္ ( အိမ္ေျမွင္၊ အင္မတန္ ) မျဖစ္သင့္။
ဟိေရ၊ အရွိဖက္ ( ယွိေရ၊ အယွိဖက္ ) မျဖစ္သင့္။
အပ်င္းခို ( အပယင္းခို ) မျဖစ္သင့္။
အရည္အျခင္း ( အရည္အခ်င္း ) မျဖစ္သင့္။
ရုပ္ထု ( ရုပ္တု ) မျဖစ္သင့္။
သူ ့ခမာ ( သူ ့ခမ်ာ ) မျဖစ္သင့္။
သက္ဆိုးရွည္ ( သက္ဇိုးရွည္ ) မျဖစ္သင့္။
လားယူၿခီ ( လားယူခီ ) မျဖစ္သင့္။ ( ' သြားယူေခ် ' ကိုဘာသာျပန္ျခင္းျဖစ္၏။ )
ခြဲပီးပါေမ ( ခြဲပီးပါ့မယ္ ) မျဖစ္သင့္။

၈။ တရားေသအယူအဆကို ေရွာင္ပါ။
အေျဖ၊ ေသခ်ာ၊ ေရရာ ( အၿဖီ၊ သီခ်ာ၊ ရီရာ ) မျဖစ္သင့္။
ရိုေသ၊ ေျပျပစ္ ( ရုိသီ၊ ၿပီျပစ္ ) မျဖစ္သင့္။
ေတြးေတာ၊ ေကြ ့ေကာက္ ( တီြးေတာ၊ ကိြေကာက္ ) မျဖစ္သင့္။
ျပည္ပန္းညို၊ ေဇာေခၽြး ( ၿပီပန္းညို၊ ေဇာခၽြီး ) မျဖစ္သင့္။
အေရးၾကီးေရ ( အရီးၾကီးေရ ) မျဖစ္သင့္။
အေထြေထြ၊ ေဖြးေဖြးျဖဴ ( အထီြထီြ၊ ဖီြးဖီြးျဖဴ ) မျဖစ္သင့္။
ေအနိ၊ ေပ်ာ္မိြ၊ တိြၾကံဳ ( ဧနိ ့၊ ေပ်ာ္မိြ ့၊ တိြ ့ၾကံဳ ) မျဖစ္သင့္။
ရေသ့၊ ျခေသၤ့ ( ရသိ၊ ျခသၤ ိ ) မျဖစ္သင့္။
ဗရဗေရ ( ဗရဗရီ ) မျဖစ္သင့္။သီးသီးေရ ( သီးသိေရ ) မျဖစ္သင့္။

၉။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲသတ္ပံုကို ေရွာင္ပါ။
ဆရာ ( ၾဆာ ) မျဖစ္သင့္။
လားကတ္ေတ၊ လတ္တေလာ ( လားကေတၱ၊ လတၱေလာ ) မျဖစ္သင့္။
ငါ့ပါးက ( ငါ့ဗကၠ ) မျဖစ္သင့္။
ဆံုးမ ( ဆုမၼ ) မျဖစ္သင့္။
ဦးဝါယမ ( ဥဴးဝါယမ ) မျဖစ္သင့္။
ရခိုင္ၿမီ၌ ( ရခိုင္ၿမီႏွိဳက္ ) မျဖစ္သင့္။
မိမ ( မိမၼ ) မျဖစ္သင့္။

၁၀။ မမွားသင့္ေသာသတ္ပံုကို မမွားပါစီႏွင့္။

ကတိပီး ( ဂတိပီး ) မျဖစ္သင့္။
သာကီဝင္ ( သာဂီဝင္ ) မျဖစ္သင့္။
ကႏ ၱာရ ( ဂႏ ၱာရ ) မျဖစ္သင့္။
ကန္ေဘာင္ ( ကံေဘာင္ ) မျဖစ္သင့္။
က်ပ္တည္း ( က်တ္တည္း ) မျဖစ္သင့္။
ကမ္းေထာင့္ ( ကမ္းေထာင္း ) မျဖစ္သင့္။
က်င္းပ ( က်င့္ပ ) မျဖစ္သင့္။
လွ်ဳိ ့ဝွက္ ( ခ်ဳိ ့ဝွက္ ) မျဖစ္သင့္။
ေလွ်ာ့ေပါ့ ( ေခ်ာ့ေပါ့ ) မျဖစ္သင့္။
နာမည္ ( နာေမ ) မျဖစ္သင့္။
ဘယ္ၿခီဘယ္လက္ ( ေဘၿခီေဘလက္ ) မျဖစ္သင့္။
ဟေရ ( ဟွေရ ) မျဖစ္သင့္။
အနာထပိဏ္ ( အနာထာပိဏ္ ) မျဖစ္သင့္။
ဥပုသ္ ( ဥပုဒ္ ) မျဖစ္သင့္။
ငုပ္လွ်ဳိး ( ငုတ္လွ်ဳိး ) မျဖစ္သင့္။
စ်ီးသည္ ( စ်ီးသယ္ ) မျဖစ္သင့္။
ပိုက္သည္ရပ္ ( ပိုက္သယ္ရပ္ ) မျဖစ္သင့္။
ဗ်ည္း ( ဗ်ဥ္း ) မျဖစ္သင့္။
နန္းရာကုန္း ( နန္ ့ရာကုန္း ) မျဖစ္သင့္။
ေျမာက္ဦး ( ေျမာက္ဥ ) မျဖစ္သင့္။
ျမင္သရိြ ( ျမင္သရိ ) မျဖစ္သင့္။
ေယဘုယ် ( ေယဘူယ ) မျဖစ္သင့္။
လွိဳင္းဂယက္ ( လိွဳင္းကယက္ ) မျဖစ္သင့္။
လိုဏ္ဂူ ( လွိဳင္ဂူ ) မျဖစ္သင့္။
ေဝးပစ္ ( ဝဲပစ္ ) မျဖစ္သင့္။
သေဘာ ( သေဗာ ) မျဖစ္သင့္။
သေဘၤာ ( သင္းေဘာ ) မျဖစ္သင့္။
သၾကၤန္ ( သင္းၾကန္ ) မျဖစ္သင့္။
သန္မာ ( သံမာ ) မျဖစ္သင့္။
အသည္း၊ သည္းခံ ( အသဲ၊ သဲခံ ) မျဖစ္သင့္။
ေလာင္းျမွပ္ေတ ( ေလာင္းျမဳတ္ေတ ) မျဖစ္သင့္။
ဦးေသွ်ာင္ ( ဥေသွ်ာင္ ) မျဖစ္သင့္။

၁၁။ အခက္ထက္ အလြယ္ကို ရႏိုင္သမွ် ဦးစားပီးပါ။
ကေလေခ် ( ကေလေသွ် ) မျဖစ္သင့္။
ေမာင္ေခ် ( ေမာင္ေသွ် ) မျဖစ္သင့္။
အခင္ေခ် ( အခင္ေသွ် ) မျဖစ္သင့္။
အေခ် ( အေသွ် ) မျဖစ္သင့္။
ယင္းခ်င့္ ( ယင္းသွ်င့္ ) မျဖစ္သင့္။
ေခ်ာင္ေရ ( ေသွ်ာင္ေရ ) မျဖစ္သင့္။
ခ်ခ်ားသီး ( သွ်သွ်ားသီး၊ သွ်ီသွ်ားသီး၊ သွ်စ္သွ်ားသီး ) မျဖစ္သင့္။
ပန္းခ်ားပြင့္ ( ပန္းသွ်ားပြင့္ ) မျဖစ္သင့္။
တိုးခ်ိတိုးခ်ဳိ ( တိုးသွ်ိတိုးသွ်ဳိ ) မျဖစ္သင့္။
ငပိခ်ာ ( ငပိသွ်ာ ) မျဖစ္သင့္။
မယားခ်ာ ( မယားသွ်ာ ) မျဖစ္သင့္။

၁၂။ အဆန္းထြင္မွဳမလြန္ကဲပါႏွင့္။

ဂ်င္လိပ္ ( ဇင္လိပ္ ) မျဖစ္သင့္။
ငါ၏ ( ငါအဲ့၊ ငါအယ့္၊ ငါဧဲ့ ) မျဖစ္သင့္။
ထင္ရွား ( ထင္သွ်ား ) မျဖစ္သင့္။
လာဖို ့မလား ( လာဖို ့မနား ) မျဖစ္သင့္။
ထိုနိက ( ေဟြနိက ) မျဖစ္သင့္။
သိေရလတ္ ( သိေရဟတ္၊ သိေရလွပ္ ) မျဖစ္သင့္။
တခါေလာက္ ( တစ္ခါေလွာက္ ) မျဖစ္သင့္။
ႏွစ္သက္ ( ႏွိပ္သက္ ) မျဖစ္သင့္။
ျပည့္မွရာ ( ျပည့္မာ့ရာ ) မျဖစ္သင့္။
နပ်ဳိးဖက္ ( နတ္ပ်ဳိးဖက္ ) မျဖစ္သင့္။
ေဒခ်င့္ ( ေဒဟင့္ ) မျဖစ္သင့္။
တံခါး ( တန္ခါး ) မျဖစ္သင့္။
ယွဥ္ၿပိဳင္ ( ယွိဥ္ၿပိဳင္ ) မျဖစ္သင့္။
မအ,ေအာင္ ( မအာ့ေအာင္ ) မျဖစ္သင့္။
မိမ ( မမာ့ ) မျဖစ္သင့္။
ဝီးေရ ( ဝီြးေရ ) မျဖစ္သင့္။

၁၃။ပါဠိကို ပါဠိသေဘာမပ်က္ပါစီႏွင့္။
ပညာ ( ပိုင္ညာ ) မျဖစ္သင့္။
အဓမၼ ( အားဓမ ) မျဖစ္သင့္။
( စိုင္းစား၊ အစိုင္အလာ၊ ယိုင္ေက်း၊ ခ်ဳိင္ေပါင္၊ ၾကိဳးခ်ဳိင္ေရ ) မွာေတာ့ ပါဠိႏွင့္မဆိုင္၍ သံမွန္ျဖစ္ေအာင္ ဤသို ့ပင္ ေျပာင္းရီြးသင့္ၾကပါသည္။
သႏ ၱာေမာင္ေမာင္
မွတ္ခ်က္ - ဤေဆာင္းပါးပါ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ ေဆာင္းပါးရွင္၏ အာေဘာ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။စာတည္းအဖြဲ ့ဤစာကို ေအာင္တံခြန္ဝံသရကၡိတ မဂၢဇင္း၊ အတြဲ ( ၁ )၊ အမွတ္ ( ၃ )၊ ၂၀၀၈၊ ဇန္နဝါရီလ ထုတ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္ ။ရကၡိဳင့္စာပီ တိုးတက္ထြန္းကားပါစီ .........။
..............
.................

Read more...

Friday, May 1, 2009

ဦးဦးသာထြန္း(ရခိုင္ျမန္မာပ႑ိတ)ေျဖၾကားျခင္း..


ရခုိင္လူမ်ိဳးမ်ား
၁၊၊ရခိုင္ Rakhine ၂၊၊ကမန္ Kamein ၃၊၊ခမီြး Kwe Myi ၄၊၊ဒိုင္းနက္ Daingnet၅၊၊မရမာႀကီး Maramagyi ၆၊၊ၿမိဳ Mro ၇၊၊သက္ Thetေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္းႏွင္႔ ေပၚေပါက္လာပံုရခို္င္ဆိုေသာ စကားသည္ ပါဠိ စကားမွ ဆင္းသက္လာသည္။

ရကၡိတ (အမ်ိဳးကို ေစာင့္ေရွာက္သူ) ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။ပ်ဴ ႏွင့္အႏြယ္တူ ကမ္းယံ လူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံဧရာ၀တီျမစ္၀ွမ္း ေဒသဘက္ သို့၀င္ေရာက္သည့္ အခ်ိန္ကာလ ေလာက္မွာပင္ အေနာက္တိဗက္အႏြယ္၀င္ အျခား လူမ်ိဳးစုမ်ားသည္လည္း ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္း ေဒသမ်ားသို႔ ့အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေရွ႔ပိုင္းေဒသ မ်ားဘက္မွ ၀င္ေရာက္လာၾကသည္။ ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းေဒသႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ သမိုင္းမ်ားကို ေလ့လာသည့္ အခ ါ ေရွးအက်ဆံုး မင္းဆက္မ်ားႏွင့္ ျပည္နယ္မ်ားသည္ စစ္ေတြပတ္၀န္းက်င္ ေဒသတ၀ိုက္ေလာက္တြင္ အေျခခံသည္ကို အမ်ားဆံုးေတြ႔ရွိရသည္။ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းေတာင္ပိုင္း ေဒသမ်ား သို႔၀င္ေရာက္ ေျခခ်သည့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားမွာ ပ်ဴႏွင့္ အႏြယ္တူကမ္းယံ လူူမ်ိဳးမ်ား သည္ ဧရာ၀တီျမစ္၀ွမ္း အရပ္ေဒသမ်ားမွတဆင့္ ၀င္ေရာက္ လာဖြယ္ရာရွိသည္၊၊ရခိုင္ရာဇ၀င္ေဟာင္းမ်ား၌ ေရးသား ေဖၚျပထားသည္မွာ ဗုဒၶပြင့္ေတာ္ မမူမွီ လြန္ခဲ့သည့္ႏွစ္ ေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ေလာက္မွ စ၍ဓည၀တီ ကို တည္ေထာင္သည့္ မာရယု မင္းဆက္ ၅၄ ဆက္မ်ွ စိုးစံခဲ့ေၾကာင္း ဒုတိယအႀကိမ္ ဓည၀တီကိုတည္ေထာင္သည့္ကံရာဇာႀကီး မင္းဆက္ ၂၉ ဆက္ေျမာက္ စႏၵသူရိယမင္းသည္ ဗုဒၶႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္ျဖစ္ၿပီး မဟာမုနိရုပ္ပြားေတာ္ကို သြန္းလုပ္ခဲ့ေၾကာင္း ေရးသား ေဖၚျပၾကသည္။ရခိုင္ကမ္း ရိုးတန္းေဒသတ၀ိုက္တြင္ ေတြ႔ရွိရသည့္ သမိုင္း၀င္ေထာက္အထားမ်ားအရ ပုဂံျပည္ မတိုင္မွီ ရာစု ႏွစ္မ်ားစြာကပင္ ျပည္နယ္ကေလးမ်ား မင္းဆက္မ်ား ထူေထာင္ၿပီးစီးေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။ အထူးသျဖင္႕ေ၀သာလီ သပိတ္ေတာင္ ဓည၀တီ ျပည္နယ္မ်ားသည္ သူ႔ေခတ္ႏွင့္ သူ႔အခါ ထင္ရွားႀကီးက်ယ္ သည္႔ျပည္နယ္ မ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။သို႔ေသာ္ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းေဒသတ ခုလံုးကိုစည္းလံုး သိမ္းသြင္းသည့္ မင္းဆက္မ်ား မရွိခဲ့ေပ။ ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းေတာင္ပိုင္းရွိသံတြဲသည္ ၁၃ရာစုခန္႔အထိသီးျခားကင္းလြတ္ခဲ ့သည ့္ျပည္နယ္ေဒသအျဖစ္ တည္ရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး ကို စတင္စည္းရံုးခဲ့သည့္ ပုဂံမင္းဆက္ဘုရင္မ်ား၏ လက္ ေအာက္ျပည္ နယ္မ်ားအျဖစ္ က်ေရာက္ျခင္းမရွိပဲ သီးျခားကင္း လြတ္ခဲ့ပါသည္။ဘာသာေရးရခိုင္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္သူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ေရွးအစဥ္အဆက္ကတည္းက ဘာသာေရးကို ႐ိုေသကိုင္း႐ႈိင္း ၾကသည္။ေထရ၀ါဒသာသနာ ရခိုင္တြင္ထြန္းကားလာပံုကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာေတာ္အသွ်င္ဉာဏိႆရ၏မိန္းခြန္းမ်ားအေပၚ ဆရာႀကီးဦးဦးသာထြန္း (ရခိုင္ျမန္မာပ႑ိတ) မွ ေျဖၾကားခ်က္မ်ားအနက္ မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၁၉) ၏ ေျဖၾကားယွင္းလင္းခ်က္ကို ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ထုတ္၀ီေသာ ရခိုင္သဟာယအသင္း မဂၢဇင္းအမွတ္ (၃) တြင္ ရြီသားေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ယခုဆရာေတာ္၏ မိန္းျမန္းေသာ က်န္မိန္းခြန္း (၅) ခုအေပၚ ဆရာႀကီး၏ေျဖၾကားယွင္းလင္းခ်က္မ်ားကို အျပည့္အစံု ေဖာ္ျပရြီးသားလိုက္ပါသည္။မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၂) ဗုဒၶ၏ပါဠိေတာ္အဠကထာရို႔တြင္မပါဟိဘဲ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓည၀တီျပည္သို႔ ၾကြေရာက္ၿပီး ေက်ာက္ေတာ္ေတာင္၌တန္႔ရပ္သည္ဟု ရြီးသားေျပာဆိုၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းကိုလည္း ယွင္းလင္းပီးပါ။ မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၃) ဗုဒၶ၏ပါဠိေတာ္အ႒ကထာစသည္ရို႔၌မပါဟိဘဲ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စႏၵသူရိယမင္းႀကီးႏွင့္တြိဆံုၿပီး မာဟာမုနိဘုရားကိုသြန္းလုပ္ခသည္ဟု ရြီးသားေျပာဆိုၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းကိုလည္း ေျဖယွင္းပီးပါ။အသွ်င္ဘုရား၏မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၂) ႏွင့္ (၃) ကို တေပါင္းတည္းေျဖၾကားလိုပါသည္။ မိန္းခြန္းမ်ားမွာ တသေဘာတည္း ျဖစ္နီျခင္းေၾကာင့္ပါဘုရား။ တပည့္ေတာ္သည္ ရခိုင္ျပည္သို႔ ဗုဒၶဘာသာေရာက္လာခပံုကို နံပါတ္ (၁) မိန္းခြန္းအေပၚ အေသးစိတ္ယွင္လင္းေလွ်ာက္ထားၿပီးျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ေနာက္ထပ္ ေလွ်ာက္ထားပါမည္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရို႔ ရခိုင္ျပည္တြင္ ယခုကိုးကြယ္နီေသာ ဗုဒၶဘာသာမွာ ေျမာက္ဦီးေခတ္ ဘုရင္မ်ား အုပ္စုိးခေသာကာလမွ ဆက္ခံယူခေသာ ဗုဒၶအယူ၀ါဒျဖစ္ပါသည္။ေျမာက္ဦးေခတ္မတိုင္မွီ ေလာင္းၾကက္ၿမိဳ႔ဟိခပါသည္။ ထိုၿမိဳ႔ကိုအုပ္စိုးေသာဘုရင္မ်ားမွာလည္း ဗုဒၶဘာသာမင္းမ်ားျဖစ္ပါ၍ သာသနိကအေဆာက္အဦးမ်ားစြာ တည္ထားခပါသည္။ ရဟန္းပညာဟိမ်ား ထြန္းကားခပါသည္။ ဤေလာင္းၾကက္ဘုရင္မ်ားသည္ ဗုဒၶဘာသာကို ေနရဥၥရာၿမိဳ႕တြင္အုပ္စိုးခေသာ ဘုရင္မ်ားမွတဆင့္ လက္ခံယူျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေနရဥၥရာျမိဳ႕တြင္ ထြန္းကားခေသာ ဗုဒၶသာသနာမွာ ပုရိန္ျမိဳ႕မွဆင္းသက္ေသာ ဗုဒၶသာသနာျဖစ္ပါသည္။ ပရိန္ျမိဳ႕တြင္အုပ္စုိးခေသာဘုရင္မ်ားသည္ ပဥၥၿမိဳ႕မွ ဗုဒၶသာသနာကို တဆင့္လက္ခံယူလာခပါသည္။ ပဥၥာျမိဳ႕ ဗုဒၶသာသနာမွာလည္း ေ၀သာလီျမိဳ႕မွ ဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ေ၀သာလီျမိဳ႕ကို စတင္တည္ေထာင္ေသာ မဟာတိုင္းစျႏၵားမင္းၾကီးသည္ မဟာမုနိဘုရားတြင္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳလုပ္ခပါသည္။ သိမ္ေတာ္ႏွင့္ပလႅင္ေတာ္မ်ားကို အသစ္တဖန္တည္ေၾကာင္း သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ား၌ တြိရပါသည္။တပည့္ေတာ္ ရွိကေလ်ာက္ထားခသည့္အတိုင္း ထိုမင္းၾကီးကုသို္လ္ေကာင္းမႈျပဳခသည္ကို မဟာမုနိဘုရားကုန္းေတာ္ ဒုတိယအဆင့္ အရွိေတာင္ေထာင့္ ယကၡေသနာပတိပနာဒရုပ္ထုတြင္ စာရြီးထိုးခပါသည္။အမွန္တည္ဟိခေသာျမိဳ႕ဤကဲ့သို႕ မဟာတိုင္စျႏၵမင္းၾကီးသည္ မဟာမုနိသိမ္းေတာ္ကို အသစ္တဖန္တည္ေဆာက္သည္ဟုဆိုသျဖင့္ မဟာတိုင္းစျႏၵမင္းၾကီးမတိုင္မီွကပင္ သိမ္ေတာ္အေဟာင္းႏွင့္ မဟာမုနိရုပ္သွ်င္ေတာ္မွာ ဟိႏွင့္နီျပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္ဘုရား။ ယင္းသို႕ျဖစ္လ်င္ ေ၀သာလီေခတ္မတိုင္မီွ မည္သည့္ေခတ္ဟိခသည္ကို ၿခီရာေကာက္အတိုင္းလိုက္ပါလွ်င္ ဓည၀တီျမိဳ႕ေတာ္မွာ စိတ္ကူးယဥ္ျပီးရြီးခေသာ ျမိဳ႕ေတာ္မဟုတ္ေၾကာင္း လီယာဥ္မွရိုက္ကူးထားေသာ ဓါတ္ပံုကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိႏိုင္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ဟိခေသာ ျမိဳ႕ျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္းျပည္ပသမိုင္းပညာသွ်င္မ်ားက ယံုၾကည္လက္ခံပါသည္ဘုရား။သပၸဒါနပကာရနက်မ္းမွာဟိတပည့္ေတာရို႕၏သမိုင္းမ်ားတြင္လည္း တတိယဓည၀တီျမိဳ႕ေတာ္ကို စႏၵသူရိယမင္းတည္ေၾကာင္း ဖတ္ရပါသည္။ ဤစႏၵသူရိယဘုရင္ ဓည၀တီ၌ အုပ္စိုးစဥ္ကာလမွာ ျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ အေနာက္မဇၩိမေဒသ၌ ဟိနီခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။ တပည့္ေတာ္လက္ထဲတြင္ဟိနီေသာ သပၸဒါနပကာရနက်မ္းတြင္ စႏၵသူရိယမင္းလက္ထက္ ဘုရားသွ်င္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ဓည၀တီသို႕ၾကြေရာက္ျပီး မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ကိုသြန္းေၾကာင္း အေသးစိတ္ ရြီးထားပါသည္။ေက်ာက္စာက သက္သီခံ၎ျပင္ ေတာင္ေပါက္ၾကီးေက်ာက္စာကလည္း သက္သီခံနီပါသည္ဘုရား။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ စႏၵသူရိယမင္းအား ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ႏွင့္ ရုပ္တုဆင္းတုေတာ္မ်ားကို တည္ထားကိုးကြယ္ျခင္းျဖင့္ရအပ္ေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားကို သတၱဳဗိမၺပူဇနိယနိေသသသုတၱန္ျဖင့္ေဟာၾကားခပါသည္။ ဤသုတၱန္မူရင္းစာပီလည္း ဟိပါသည္ အသွ်င္ဘုရား။ဂုဏ္ျပဳထားသည့္ရုပ္တုစႏၵသူရိယမင္းအား ျမတ္စြာဘုရား ဓမၼစၾကာတရားေတာ္ကိုေဟာၾကားနီဟန္ ထုလုပ္ထားေသာ ေက်ာက္ျပားတခ်ပ္ကိုလည္း တြိရပါသည္။ ေ၀သာလီမဟာတိုင္း၊ စျႏၵမင္းၾကီးက စႏၵသူရိယမင္းအား ဂုဏ္ျပဳထုလုပ္ထားေသာ ရုပ္တုျဖစ္ဟန္တူပါသည္။ျမတ္စြာဘုရားသွ်င္သည္ ရခိုင္ျပည္ဓည၀တီကို ၾကြေရာက္စဥ္က ေသလာဂီရိေတာင္ေပၚ၌ရပ္တန္႕ျပီး ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ပီးေၾကာင္း သပၸဒါနပကာရနက်မ္းတြင္ အေသအခ်ာေဖာ္ျပထားပါသည္။ ခ်စ္သားအာနႏၵာ၊ ငါသည္ ဘုရားျဖစ္ရန္အတြက္ ဆယ္ပါးေသာပါရမီေတာ္ႏွင့္ သံုးဆယ္ေသာပါရီေတာ္ငယ္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းခရေသာကာလ၌ ဤဓည၀တီျပည္တြင္ အလီလီလူအျဖစ္က်င္လည္ဖူးခသည္။ ယခုငါရပ္တန္႕နီေသာ ေသလာဂီရိေတာင္၏အနီးပတ္၀န္းက်င္တြင္ ပန္းပြတ္သမားအျဖစ္ႏွင့္ ငါနီထိုင္ခသည္။ ငါဘုရား ပရိဗၺာန္စံလြန္ၿပီး ေနာက္ကလ၌ ငါ၏ေၾကာရိုးေတာ္ဓာတ္ကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္လတၱံ႔။ ေၾကာရိုးေတာ္ဓာတ္ေစတီ တြင္လတၱံဟု ဗ်ာဒိတ္ပီးခပါသည္။ ထိုဓာတ္ေတာ္ကို ေနာက္ကာလတြင္ ေက်ာက္ေတာ္ဓာတ္ေစတီဟု ေခၚတြင္ပါသည္။ ထိုနာမည္ကို အစြဲျပဳ၍ ျမစ္တဖက္ဟိျမိဳ႔ကိုလည္း ေက်ာက္ေတာ္ျမိဳ႔ဟု ေခၚတြင္ပါသည္။ရုပ္ရွင္ေတာ္သြန္းေၾကာင္းယံုၾကည္ဤကဲ့သို႔ ဘုရားဗ်ာဒိတ္၀င္ ဓာတ္ေတာ္ေစတီ (၂၄၈) ဆူဟိပါသည္။ ဤဓာတ္ေတာ္ေစတီမ်ားကို ေ၀သာလီျပည္သွ်င္ မဟာတိုင္းစျႏၵမင္းႀကီးသည္ ျပန္လည္ျပဳပ်င္ေၾကာင္း သမိုင္းမွတ္တမ္းအရ သိရပါသည္။ ဤအေၾကာင္းကိုေထာက္၍လည္း ထိုဓာတ္ေတာ္ေစတီမ်ားမွာ ေ၀သာလီေခတ္မတိုင္မီွကပင္ ဟိႏွင့့္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိႏိုင္ပါသည္။ ရခိုင္သမိုင္းစာပီႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ရုပ္၀တၱဳသက္သီျဖင့္လည္းေကာင္း ကိုက္ညီနီပါ၍ စႏၵသူရိယမင္းလက္ထက္ ျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ ဓည၀တီသို႔ၾကြေရာက္ၿပီး မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ကို သြန္းလုပ္ေၾကာင္း ယံုၾကည္ပါသည္ဘုရား။မႏၱေလးမဟာမုနိ ဇာကရေနာက္တခ်က္က ဆရာေတာ္ရို႔မႏၱေလးၿမိဳ႔တြင္ဟိနီေသာ မဟာမုနိဘုရားကို ဇာကရယူခပါေရလဲဘုရား။ ဤမဟာမုနိဘုရားကို ဘိုးေတာ္ဘုရား၏သားေတာ္ၾကီးဥပရာဇာသည္ ရခိုင္ျပည္ကပင့္ယူခစြာ မဟုတ္ပါလားဘုရား။ ဤဘုရားႀကီးသမိုင္းမွာလည္း ရခိုင္ျပည္ဓည၀တီျပည္သွ်င္ စႏၵသူရိယမင္းသြန္းလုပ္ေၾကာင္း ရြီးထားပါသည္ဘုရား။ သမိုင္းအေစာင္ေစာင္၌လည္း မဟာမုနိဘုရားကို စႏၵသူရိယမင္းသြန္းလုပ္ေၾကာင္း တညီတညြတ္တည္းေဖာ္ျပထားပါသည္ဘုရား။ ယင္းျမတ္စြာဘုရား ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ရခိုင္ျပည္သို႔ၾကြေရာက္၍ ေသလာဂီရိေတာင္ေပၚ၌တေထာက္ရပ္တန့္ၿပီး စႏၵသူရိယမင္းေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ နန္းေတာ္သို႔ၾကြေရာက္သီတင္းသံုးၿပီး မဟာမုနိရုပ္ရွင္ေတာ္ကို သြန္းလုပ္သည္မွာ မွန္ကန္ေၾကာင္း ေျဖၾကားလိုပါသည္ ဘုရား။မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၄) သဂၤါယနာေျခာက္တန္၌ မပါဘဲလ်က္ ရခိုင္ျပည္ေ၀သာလီ ေရႊေတာင္ႀကီး၌ စတုတၳသဂၤါယနာကို တင္သည္ဟု ရြီးသားေျပာဆိုၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းကိုလည္း ေျဖယွင္းပါ။ဤမိန္းခြန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ တပည့္ေတာ္အရွည္ေျဖၾကားရမည္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ဘုရားသွ်င္ ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ၿပီးမၾကာျမင့္မီွကာလတြင္ အဇာတသတ္မင္းၾကီးသည္ ပထမအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ပါသည္ဘုရား။ တင္ရေသာအေၾကာင္းရင္း၊ တင္ခေသာနီရာႏွင့္တိုင္းျပည္၊ တင္ရာ၌အားပီးအားေျမွာက္ပီးေသာဘုရင္၊ တင္ရာ၌ပါ၀င္ေသာရဟႏၱာမ်ား၊ ဦးေဆာင္ေသာရဟႏၱာ၊ ရည္ညႊန္းေသာဂါထာပုဒ္၊ ပါဠိေတာ္စသည္အားျဖင့္ အဂၤါဆယ္တန္ႏွင့္ၿပီးေအာင္တင္ခေၾကာင္း ဖတ္ရပါသည္ဘုရား။ပဥၥမသဂၤါယနာတင္တပည့္ေတာ္ရို႔ ရခိုင္ျပည္ဖက္ကစာပီတိမွာ သဂၤါယနာအေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သဂၤါယနာၾကီး၊ သဂၤါယနာေခ် (ငယ္) ဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားတြိရပါသည္။ သဂါၤယနာၾကီးမ်ားကို နံပါတ္စဥ္အတိုင္းရြီတြက္ၿပီးလွ်င္ သဂၤါယနာငယ္မ်ားကိုေတာ့ မိမိရို႔၏တိုင္းျပည္အတြင္း၌ နံပါတ္စဥ္တပ္တားခပါသည္။ ေလးၿမိဳ႔ေခတ္ပဥၥာၿမိဳ႔၌ ဘုရင္မင္းရင္ျဖဴသည္ ဧကဒသမေျမာက္သဂၤါယနာကိုတင္၏ဟူ၍ ရြီးထားခ်က္ကိုတြိရၿပီးလွ်င္ ၎မင္းသည္ ပဥၥမေျမာက္သဂၤါယနာကိုလည္းတင္၏ဟုလည္း တြိရပါသည္။ ဘုရင္တပါးတည္း သဂၤါယနာႏွစ္ၾကိမ္တင္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္လွ်င္ မင္းရင္ျဖဴသည္ သဂၤါယနာႀကီးကို ပဥၥမအၾကိမ္တင္ၿပီးလွ်င္ သဂၤါယနာငယ္ကို တဆယ့္တၾကိမ္ေျမာက္တင္သည္ဟု မွတ္သားရပါသည္ဘုရား။သမိုင္းမွတ္တမ္းမွာတြိတပည့္ေတာ္ သဂၤါယနာတင္ျခင္းဆိုင္ရာ ရခိုင္ျပည္သို႔စီးဆင္းလာေသာ ရီစီးေၾကာင္းကိုရာ ေလွ်ာက္ထားပါသည္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ရွိက ေလွ်ာက္ထားသည့္အတိုင္း တပည့္ေတာ္ရို႔ရခိုင္တြင္ မိမိရို႕၏သာသနာဆိုင္ရာ ဆင္းသက္ပံုသည္လည္းေကာင္း၊ မိမိလူမ်ိဳးဆင္းသက္ရာ၎၊ ၿမိဳ႔ျပအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဘုရင္မင္းဆက္မ်ား စဥ္ဆက္ဆင္းသက္လာပံုကို သီးျခားတိြရပါသည္။ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို မိမိရို႕၏သမိုင္း မွတ္တမ္းမ်ားမွာ တြိရမည္ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံြလြန္ၿပီးေနာက္ မၾကာမီွကာလတြင္ ပထမအၾကိမ္သဂၤါယနာကို ရာဇၿဂိဳဟ္၌က်င္းပျပဳလုပ္ပါသည္။ အဇာတသတ္မင္းၾကီးက အေထာက္အကူျပဳျပီး အသွ်င္မဟာကႆပ ဦးေဆာင္ပါသည္။ အသွ်င္မဟာကႆပမိန္းသမွ် အသွ်င္အာနႏၵကေျဖၾကားၿပီး ႏႈတ္ထက္ရြတ္၍ သဂၤါယနာတင္ခပါသည္။ ပဇာေၾကာင့္ သဂၤါယနာတင္သည္ဆိုပါေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေသာအခါ အေလာင္းေကာင္ကို နံ႔သာထင္းမ်ားစုပံုၿပီး မီးသၿဂၤိဳဟ္ရန္အတြက္ မီးလွ်ိဳ႔ေသာ္လည္း ထင္းမ်ားမွာ မီးမေလာင္ပါဘုရား။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသွ်င္၏တပည့္ၾကီးျဖစ္ေသာ အသွ်င္မဟာကႆပ မေရာက္သိမ့္၍ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ တပည့္ငါးရာျဖင့္ လမ္းခရီးမွာ ဟိနီပါသိမ့္သည္။ အသွ်င္မဟာကႆပ၏ တပည့္ရဟန္းမ်ားမွာ ပုထုဇဥ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ ဘုရားသွ်င္ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ၿပီး ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကိုျမင္ရလွ်င္ ဘုရား၏ကိုယ္ကာယမွျဖစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ယံုမွားသံသယျဖစ္ဖြယ္ဟိပါသည္ဘုရား။ မိမိမ်က္ျမင္ကိုယ္တြိမွ ျမတ္စြာဘုရား၏ ကိုယ္ကာယေတာ္မွ ဓာတ္ေတာ္မ်ားၾကြင္းသည္ကို ယံုၾကည္မည္ျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ေနာက္တခ်က္က ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို အသက္ရွင္စဥ္မဖူးေျမာ္ရေသာ္လည္း ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေသာအေလာင္းေတာ္ကို ဖူးေျမာ္ရလွ်င္လည္း ဘုရားသွ်င္အေပၚ ပိုမိုၾကည္ညိဳသဒၶါပြားမ်ားစီရန္အတြက္ မီးမေလာင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္ဘုရား။အသွ်င္မဟာကႆပႏွင့္ရဟန္းမ်ား ကုႆိနာရံုျပည္သို႔လာရာလမ္းတြင္ တခုေသာသစ္ပင္ရင္း၌ နားေတာ္မူပါသည္။ ထိုအခ်ိန္၌ တကၠတြန္းတေယာက္သည္ မႏၵာရ၀နတ္ပန္းကိုထီးလုပ္၍ေဆာင္းၿပီးလွ်င္ ကုႆိနာရံုျပည္ဖက္မွ ပါ၀ါျပည္ဘက္သို႔ လာနီသည္ကို အသွ်င္မဟာကႆပျမင္ပါသည္။ ထိုတကၠတြန္း၏ေျပာခ်က္အရ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေၾကာင္းၾကားသိရေသာအခါ အသွ်င္မဟာကသပႏွင့္ပါလာေသာ သုဘဒၵရဟန္းသည္ ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံလြန္သျဖင့္ ငိုကၽြီးနီေသာရဟန္ုးရို႕အား မငိုကၽြီးရန္ေျပာျပီး ေဂါတမျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းမ်ားကို ဤသည္ေသာအရပ္ကို မလားရ၊ ဤသည္ေသာအက်င့္ကို မက်င့္ရ၊ စသည္ျဖင့္ ငါရို႕ကိုခ်ဳပ္ခ်ယ္သည္၊ ယခုျပဳလိုရာ ျပဳႏိုင္ျပီဟုဆိုပါသည္။ပထမသဂၤါယနာတင္ ထိုသုဘဒၵရဟန္း၏စကားကိုၾကားမိေသာ အသွ်င္မဟာကႆပသည္ မ်ားစြာတုန္လႈပ္မိပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသွ်င္ပရိနိဗၺာန္စံလြန္သည္မွာ ခုႏွစ္ရက္တပတ္ရာဟိသိမ့္သည္။ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားႏွင့္ ၀ိနည္းေတာ္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳမည့္ အရိပ္အေရာင္ေပၚလတ္ၿပီ။ သာသနာေတာ္ဆုတ္ယုတ္ရန္အေၾကာင္းမ်ား ျဖစ္သည္ဟု စိတ္၌မွတ္သားမိပါသည္ဘုရား။ ယင္းေၾကာင့္ ဘုရားသွ်င္ေဟာသမ်ကို ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွစုေပါင္း၍ ျပန္လည္ရႊတ္ဆို သံဃာယနာတင္ရန္ အၾကံျဖစ္ပါသည္ဘုရား။ ယင္းေၾကာင့္ အသွ်င္မဟာကႆပအမႈးျပဳေသာ ရဟႏၱာငါးရာရို႕သည္ ပထမသဂၤါယနာကို တင္သည္မဟုတ္ပါလား ဘုရား။ဒုတိယ သဂၤါယနာတင္ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံ၍ ႏွစ္ေပါင္းတရာၾကာေသာအခါ ၀ိဇၨီတိုင္းသားရဟနု္းရို႕သည္ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတာ္မ်ား၌ ျပင္ဆင္ခ်က္ (၁၀) ခ်က္ကိုျပဳလုပ္ပါသည္။ ဘုရားသွ်င္၏၀ိနည္းေတာ္ကို ဖီဆန္လာၾကသည္။ ယင္းေၾကာင့္ ေ၀သာလီျပည္တြင္ ကာလေသာကမင္းကတကာျပဳ၍ အသွ်င္မဟာကႆပအမႈးျပဳကာ ရဟႏၱာခုႏွစ္ရာ (၇၀၀) ရို႕သည္ ဒုတိယအၾကိမ္သဂၤါယနာတင္ပါသည္ ဘုရား။တတိယသဂၤါယနာတင္တတိယအၾကိမ္သဂၤါယနာကို ပါဋလိပုတ္ျပည္သွ်င္အေသာကမင္းၾကီးကဒကာျပဳ၍ ရဟႏၱာအသွ်င္ ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ၾကီးအမႈးျပဳလ်က္ ရဟန္းတေထာင္ျဖင့္တင္ပါသည္။ ဤသည္ရို႕မွာ မဇၽၺိမေဒသ၌ တင္ခေသာသဂၤါယနာ သံုးတန္ျဖစ္ပါသည္။စတုတၳသဂၤါယနာတင္တပည့္ေတာ္ရို႕ ရခိုင္ေ၀သာလီတြင္ စတုတၳအၾကိမ္သဂၤါယနာတင္ေၾကာင္းကို ေလ်ာက္ထားပါမည္ဘုရား။ ေ၀သာလီေခတ္သည္ ေအဒီ (၄) ရာစုမွ (၉) ရာစုအထိ ထြန္းကားေသာေခတ္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေ၀သာလီမင္းမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္သျဖင့္ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံႏွင့္ လူမႈေရးအရေသာ္၎ ဘာသာေရးအရေသာ္၎၊ ဆက္ဆံမႈဟိပါသည္။ ယင္းေၾကာင့္ ေ၀သာလီဘုရင္ သီရိစျႏၵမင္း (သီရိသုဓမၼ၀ိဇယမင္း) သည္ သိဟိုဠ္မွ ရဟန္းသံဃာတေထာင္ကိုပင့္ေဆာင္ျပီး ရခိုင္ျပည္မွ ရဟန္းသံဃာတေထာင္ သံဃာႏွစ္ေထာင္ရို႔ျဖင့္ ေ၀သာလီေရႊေတာင္ၾကီးတြင္ သဂၤါယနာတင္ခပါသည္။ေမဓပညာေမာ္ကြန္းမွာအၾကီးအမႈးျပဳေသာပုဂၢိဳလ္မွာ စူဠေရ၀တရဟႏၱာမေထရ္ၾကီးျဖစ္ပါသည္။ သံုးႏွစ္ၾကာေအာင္ ႀကီးျပားငါးေထာင္ေပၚတြင္ရြီးသားျပီး သဂၤါယနာတင္ေၾကာင္း ေမဓပညာေမာ္ကြန္းစာတြင္ တြိရပါသည္ဘုရား။ သံဃာေတာ္မ်ားသီတင္းသံုးႏိုင္ရန္အတြက္ ေရြေတာင္ေက်ာင္းၾကီးကို ညီစြာညွိျပီး ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးငါးေဆာင္ေဆာက္လုပ္ေၾကာင္း ထိုေမာ္ကြန္းအရသိရပါသည္။ ကနိတိုင္ ေက်ာင္းေတာ္ရာမ်ားကို တြိနိုင္ပါသည္။ မဇၩိမေဒသတြင္ အေသာကမင္းၾကီးတင္ခေသာသဂၤါယနာမွာ တတိယအၾကိမ္ျဖစ္သျဖင့္ ထိုတတိယအၾကိမ္မွဆက္လက္ရြီတြက္ေသာေၾကာင့္ ေ၀သာလီ၌တင္ေသာ သဂၤါယနာမွာ စတုတၳအၾကိမ္ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။သဂၤါယနာၾကီးသဂၤါယနာတင္ရာတြင္ ဘုရား၏ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကိုသိကၽြမ္းက်င္ေသာ ရဟႏၱာမ်ားပါ၀င္မွရာ အထေျမာက္ေၾကာင္း သိရပါသည္ဘုရား။ ယင္းကဲ့သို႔ ရဟႏၱာမ်ားပါ၀င္၍တင္ခေသာ သဂၤါယနာမ်ားကို ရခိုင္ရို႕က သဂၤါယနာၾကီးဟုေခၚပါသည္။ ေ၀သာလီတြင္တင္ေသာ သဂၤါယနာႏွင့္ ရခိုင္ျပည္မွ ၀ိပႆနာဓူရ ရဟန္းငါးရာ၊ ဂႏၶာဓူရ ရဟန္းငါးရာပါ၀င္ၿပီး သီဟိုဠ္က လည္းထိုအတိုင္းပါ၀င္ေၾကာင္း ေမာ္ကြန္းအရသိရပါသည္။ ဤအေၾကာင္းမ်ားကို တပည့္ေတာ္ရို႕ ဆင္းရဲမြဲေတနီ၍ ပံုႏွိပ္ဖို႔မတတ္ႏိုင္ပါသိမ့္ဘုရား။ ထုတ္၀ီပီးဖို႔ပုဂၢိဳလ္လည္း မဟိသိမ့္ပါ။ ရြီးႏိုင္ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားဟိပါသိမ့္သည္ ဘုရား။ ယင္းကဲ့သို႔ စာပံုႏွိပ္ၿပီး မထုတ္၀ီႏိုင္သျဖင့္ သိသူနည္းပါးနီပါသည္။ ဟိလ်က္ႏွင့္နည္းနီျခင္းရာျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ထြက္ေပၚလာပါလိမ့္မည္။သဂၤါယနာတင္သည့္ကိစၥႏွင့္ တပည့္ေတာ္တခုေလွ်ာက္ထားလိုပါသည္။ သဂၤါယနာတင္ျခင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရား သဗၺညဳတေရႊညာဏ္ေတာ္ရသည္မွစၿပီး ၀ါဆိုလကပင္ ပရိနိဗၺာန္စံသည့္ကာလအထိ ေလးဆယ့္ငါး၀ါအတြင္းေဟာၾကားခေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို သဂၤါယနာတင္ပါေရလား။ (သို႔မဟုတ္) သီရိဓမၼေသာကမင္းၾကီးလက္ထက္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကိုသန္႔စင္ခသည့္အေၾကာင္းမ်ားကိုပါ တတိယအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္သည္မွာ ထည့္သြင္းခပါေရလား။ ထိုနည္းတူသီဟိုဠ္တြင္ စတုတၳသဂၤါယနာတင္ခေသာ ၀႗ဂါမဏိမင္းၾကီး၏ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကိုပါ စတုတၳသဂၤါယနာတြင္ ရြီးသားမွတ္တမ္းတင္ခပါေရလား။ တပည့္ေတာ္ရို႕ ေ၀သာလီတြင္တင္ခေသာ သဂၤါယနာအေၾကာင္းကို စာပီမ်ား၌လည္းေကာင္း၊ သမိုင္းရုပ္ၾကြင္း အေထာက္အထားမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း တိြရပါသည္။ တပည့္ေတာ္ရို႕ႏွင့္တကြ ႏိုင္ငံျခားသုေတသီရို႕ လက္ခံထားပါသည္ဘုရား။မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၅) ရခိုင္ျပည္ဟိဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေက်ာက္ရိုးေတာ္ဓာတ္၊ ဦးရာဇ္ေတာ္ဓာတ္၊ လိုင္ရိုးေတာ္ ဓာတ္စသည့္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးအမည္းပီထားၾကသည္။ ဤအေၾကာင္းကိုလည္း ပါဠိေတာ္အ႒ကထာ၌ မတြိရ၍ ေျဖယွင္းပီးပါ။ဘုရားသွ်င္ပရိနိဗၺာန္စံလြန္၍ မီးေလာင္ကၽြမ္းေသာအခါ ဓာတ္မြီေတာ္ႏွစ္မ်ိဳး ၾကြင္းက်န္ပါသည္။ တမ်ိဳးမွာ အသမိြႏၷဓာတ္ေတာ္ႏွင့္ သမိြႏၵဓာတ္ေတာ္မ်ားျဖစ္ပါသည္။ အသမိၺႏၷဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ နဖူးသင္းက်စ္ေတာ္တဆူ၊ ညွပ္ရိုးေတာ္ႏွစ္ဆူ၊ စြယ္ေတာ္ေလးဆူျဖစ္ပါသည္။ သမၺိႏၷဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ အေရာင္သံုးမ်ိဳးႏွင့္ အရြယ္အစားသံုးမ်ိဳးၾကြင္းေၾကာင္း ရခိုင္ဓာတု၀င္က်မ္း၌ ရြီးထားပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား၏တကိုယ္လံုးမွ ဓာတ္ေတာ္ေပါင္းသွ်စ္စရြက္ၾကြင္းပါသည္။ ကြမ္းစားအားျဖင့္ တဆယ့္ေျခာက္ကြမ္းစားျဖစ္ပါသည္။ အေရာင္အဆင္းအားျဖင့္ ေရႊေရာင္၊ ပြတ္သစ္စခရုသင္းေရာင္၊ ခ်ရားစိအေရာင္ရို႔ျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားသွ်င္၏ကိုယ္မွၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ႏွစ္ျပည္ေထာင္မင္းရို႕အား ေဒါနပုဏၰားက ၀ီပီးပါသည္။ မိမိရို႕အရပ္ေဒသမ်ားတြင္ ကိုးကြယ္ၾကပါသည္။ ထိုဓာတ္ေတာ္မ်ားကို မၾကာမွီ အဇာတသတ္မင္းတိုက္ယူၿပီး ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္မွာ ၿမီထဲေစတီတည္၍ထားကိုးကြယ္ပါသည္။ ဓာတ္ေတာ္အေၾကာင္း ဤနီရာတြင္ဆံုးနီပါၿပီ။ ဤသည္ကား ေပါင္ေတာ္ဓါတ္၊ မ်က္လံုးေတာ္ဓါတ္၊ လိုင္ရိုးေတာ္ဓါတ္စသည္ျဖင့္ အ႒ကထာ၌ မပါဟိပါ။ဓာတ္ေတာ္မ်ားေရာက္ဟိပံုသို႔ေသာ္ ထိုဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ ကနိထိ ရခိုင္ျပည္၌ အမည္နာမႏွင့္တကြ တည္ဟိနီပါသိမ့္သည္။ ဤဓာတ္ေတာ္မ်ား ရခိုင္ျပည္သို႔ ပေဇာင္ပိုင္ေရာက္လာသည္ကို ယွင္းလင္းေလွ်ာက္ထားပါမည္။ ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺာန္စံလြန္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္းသွ်စ္ရာတဆယ့္သွ်စ္ႏွစ္အၾကာတြင္ ပါဋလိပုတ္ျပည္၌ သီရိဓမၼေသာကမင္းၾကီး ထီးနန္းစိုးစံပါသည္။ ထိုမင္းၾကီးသည္ ဓမၼာခႏၶာေပါင္း သွ်စ္ေသာင္းေလးေထာင္ကိုရည္စူးၿပီး ေစတီတည္လိုသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ဓာတ္ေတာ္မြီေတာ္မ်ားကို ရွာေဖြပါသည္။ အဇာတသတ္မင္းျပဳထားခေသာဓာတ္ေတာ္မ်ားကို တူးေဖာ္ယူပါသည္။ ထိုဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ ေရႊပန္းကန္တြင္ အားလံုးတစုတေပါင္းတည္းျဖစ္နီပါသည္။ ထိုဓာတ္ေတာ္မ်ားကို အသွ်င္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္သည္ အသားမွျဖစ္ေသာဓာတ္၊ အရိုးမွျဖစ္ေသာဓာတ္၊ အသြီးမွျဖစ္ေသာဓာတ္စသည္ျဖင့္ ခြဲျခားပါသည္။ အေသးစိတ္အားျဖင့္ ဦးေခါင္းေတာ္ဓာတ္၊ ဦးေႏွာက္ေတာ္ဓာတ္၊ မ်က္လံုးေတာ္ဓာတ္စသည္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏အဂၤါၾကီးငယ္မွျဖစ္ေသာဓာတ္ေတာ္မ်ားကို တခုခ်င္းခြဲျခမ္းၿပီး သီရိဓမၼေသာကမင္းအား ပီးသနားပါသည္။သီရိဓမၼေသာကမင္းၾကီးသည္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကိုရဟိေသာအခါ ဌာပနာသည္။ ဤေစတီတည္ရမည့္ နီရာေဒသမ်ားကို အသွ်င္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆအား မိန္းေလွ်ာက္ပါသည္။ ထိုအခါ အသွ်င္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆက တကာေတာ္မင္းၾကီး ဤဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဌာပနာၿပီး ေစတီတည္ရန္နီရာေဒသမ်ားမွာ ျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွားဟိစဥ္ကပင္ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ပီးခေသာ နီရာတိုင္းတြင္ ေစတီတည္ရမည္ဟု ေျပာပါသည္။ ထိုနီရာမ်ားသို႔ ေစတီတည္ရန္အတြက္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားပို႔ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ျမြက္ပါသည္။ ထိုအခါ အသွ်င္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္သည္ အသွ်င္ဗာဟုလမေထရ္ႏွင့္ အသွ်င္တိႆမေထရ္ရို႕အား ျမတ္စြာဘုရားဗ်ာဒိတ္ေတာ္ပီးေတာ္မူခသည့္ ရခိုင္ျပည္အႏွံ႔နီရာမ်ားတြင္ ေစတီတည္ထားရန္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ပို႔စီပါသည္။သူရိယစကၠမင္းလက္ထက္မွာထိုအသွ်င္ရို႕သည္ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္ ရခိုင္ျပည္သို႔ ၾကြေရာက္ပါသည္။ ယင္းအခ်ိန္တြင္ ရခိုင္ျပည္ဓည၀တီတြင္ သူရိယစကၠမင္ၾကီးမင္းျပဳလ်က္ဟိပါသည္။ ထိုဓာတ္ေတာ္မ်ားကို အသွ်င္ႏွစ္ပါးသည္ သူရိယစကၠမင္းၾကီးအား ပီးအပ္ၿပီး ေစတီတည္မည့္အရပ္မ်ားကို ေျပာၾကားပါသည္။ သူရိယစကၠမင္းၾကီးသည္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားလက္ခံယူၿပီး မွဴးၾကီးမတ္ၾကီးစစ္သူၾကီးမ်ားကို ေစတီတည္ရန္အတြက္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားပီးအပ္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရား ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ျမြက္ဆိုခသည့္နီရာတိုင္းသို႔ လားေရာက္၍ေစတီတည္စီပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား ရခိုင္ျပည္သို ႔ၾကြေရာက္ေသာအခါ ရပ္တန္႔ေတာ္မူၿပီး ဗ်ာဒိတ္ပီးခေသာ ေသလာဂီရိေတာင္ေတာ္၌ ေက်ာက္ရိုးေတာ္ဓာတ္ကို ဌာပနာၿပီး ေစတီတည္ပါသည္။ မဥၥဴပဗၺတေတာင္တြင္ ခ်က္ေတာ္ဓာတ္ကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္ပါသည္။ မိဂပဗၺတေတာင္၌ သင္းက်စ္ေတာ္ဓာတ္ကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္ပါသည္။တျပည္လံုးမွာဤသို႔ျဖင့္ ရခိုင္ျပည္တခုလံုးတြင္ ဗ်ာဒိတ္၀င္ေစတီ (၂၄၈) ဆူကို တည္ထားကိုးကြယ္ခပါသည္။ ဓာတ္ေစတီမ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားပရိနိဗၺန္စံလြန္ၿပီးမွ တည္ထားျခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဤသည္က ဦးေခါင္းေတာ္ဓာတ္၊ ဤသည္ကား ဦးေႏွာက္ေတာ္ဓာတ္၊ ေပါင္ေတာ္ဓာတ္၊ ၿခီသလံုးေတာ္ဓာတ္စသည္ျဖင့္ ခြဲျခမ္းေဟာၾကားျခင္းကို မျပဳႏိုင္ေတာ့ပါဘုရား၊ ယင္းေၾကာင့္ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္ အ႒ကထာစသည္ရို႕မွာ မပါဟိျခင္းျဖစ္ပါသည္ ဘုရား။အမွန္တည္ေသာဓာတ္ေတာ္မ်ားအ႒ကထာစသည္ရို႕မွာမပါဟိေသာ္လည္း ကနိထက္တိုင္ ေက်ာက္ရိုးေတာ္ဓာတ္၊ လိုင္ရိုးေတာ္ဓါတ္၊ ခ်က္ေတာ္ဓါတ္၊ လွ်ာေတာ္ဓာတ္စသည္ျဖင့္ တည္ဟိနီပါသည္။ ဤဓာတ္ေတာ္အမည္မ်ားကိုလည္း ဓည၀တီေခတ္မွစၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ဘုရင္မ်ား ျပန္လည္ျပဳပ်င္ခသည္ကို ကမၺည္းေက်ာက္စာ ထိုးခပါသည္ဘုရား။ ယင္းေၾကာင့္ ဘုရားေဟာပါဠိေတာ္ အ႒ကထာစသည္ရို႕မွာ မပါေသာ္လည္း အမွန္စင္စစ္တည္ဟိေသာ ဓာတ္မြီေတာ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားပါသည္ ဘုရား။ ဓာတ္မြီေတာ္ေစတီမ်ားမွာ ကစၦပနဒီေခၚကုလားတန္ျမစ္၏၀ဲယာတေလွ်ာက္၌လည္းေကာင္း၊ အဥၥနနဒီေခၚ ေလးျမိဳ႔ျမစ္၏ ၀ဲယာတေလွ်ာက္၌ လည္းေကာင္း၊ သရီရနဒီေခၚသရီေခ်ာင္း၏ ၀ဲယာတေလွ်ာက္၌လည္းေကာင္း၊ ရႏၶနဒီေခၚ ရမ္းေခ်ာင္း၏ ၀ဲယာတေလွ်ာက္၌လည္းေကာင္း၊ ရမ္းၿဗဲကၽြန္း၊ ဖရံုကာကၽြန္း၊ သံတြဲစေသာ နီရာေဒသအႏွံ႔ ရခိုင္တျပည္လံုးတြင္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားတည္ထားခပါသည္။ ဗုဒၶ၏ဓာတ္ေတာ္ႏိုင္ငံဟုလည္း ေခၚသင့္ပါသည္။မိန္းခြန္းနံပါတ္ (၆) ရခိုင္ျပည္တြင္အသံုးျပဳေသာပါဠိေတာ္မ်ားမွာ ျမန္မာမူျဖစ္သေလာ၊ မည္သည့္မူနည္း။ သဂၤါယနာေျခာက္တန္တြင္ပါေသာမူ ျဖစ္သေလာ၊ ေျဖယွင္းပီးပါ။တပည့္ေတာ္ရို႕ ရခိုင္ျပည္တြင္ အသံုးျပဳခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ကို ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္ေတာ္ဟု ေခၚပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုေရာက္ဟိေသာ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ သထံုကတဆင့္ အေနာ္ရထာမင္းယူခဲ့ေသာ ပိဋကတ္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။ သထုံပိဋကတ္မွာလည္း သီဟိုဠ္မွတဆင့္ေရာက္လာေသာ ပိဋကတ္ျဖစ္၍ သီဟိုဠ္ပိဋကတ္ေခၚေၾကာင္း သိရပါသည္ဘုရား။ သီဟိုဠ္မွာလည္း သွ်င္မဟာဗုဒၶေဃာသပိဋကတ္ႏွင့္ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံသားရို႕အေခၚ စရိယပိဋကတ္ဟူ၍ ဟိပါသည္ဘုရား။ ထိုင္း၊ ဗီယက္နမ္၊ လာအိုရို႕မွာဟိေသာပိဋကတ္ကို ဇင္းမယ္ပဏၰာသပိဋကတ္ေတာ္ဟုေခၚေၾကာင္း သိရပါသည္။ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္တပည့္ေတာ္ရို႕ ရခိုင္ပိဋကတ္ကို ပဇာေၾကာင္းေၾကာင့္ ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္ဟုေခၚရျခင္းကို ယွွင္းျပပါမည္ဘုရား။ ပထမအၾကိမ္ သဂၤါယနာမူအတိုင္း ဒုတိယအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဒုတိယအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္မူအတိုင္း တတိယအၾကိမ္ သဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ရခိုင္ျပည္တြင္လည္း စတုတၳအၾကိမ္သဂၤါယနာတြင္ တတိယအၾကိမ္ကမူအတိုင္း သဂၤါယနာတင္ပါသည္။ ဤကဲ့သို႔ မူရင္းအတိုင္း အဆင့္ဆင့္ စတုတၳအၾကိမ္ထိ ဆင္းသက္လာေသာ္လည္း ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားကို ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ပ်င္ဆင္ျခင္း၊ ႏႈတ္ပယ္ျခင္း လံုး၀မျပဳဘဲ တသေ၀မတိမ္း ရခိုင္အေခၚ စာမ်ဥ္းအခၽြတ္ပင္လွ်င္ မွန္ကန္ေသာ ပိဋကတ္ေတာ္ျဖစ္ပါသည္။ စာမ်ဥ္းဆိုသည္မွာ မ်ဥ္းေၾကာင္းကိုေခၚျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရွိစကားမွာ မ်ဥ္းေၾကာင္းကို ၾကိဳးတန္းဟုေခၚပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ သစ္တံုးတတံုးကို လႊဆရာက ဗဟိုခြဲလိုလွ်င္ သစ္တံုး၏ေခါင္းမွနီ၍ မီးသြီးသုတ္လိမ္းထားေသာၾကိဳးကို အလယ္က်ေအာင္ထားၿပီး အျခားတဖက္မွ လူတဦးက ၾကိဳးကိုတင္းေအာင္ကိုင္၍ ၾကိဳးကိုဆြဲရိုက္ရပါသည္ ထိုအခါ မီးသြီးသုတ္လိမ္းထားေသာ ၾကိဳး၏အေၾကာင္းသည္ သစ္တံုးေပၚ၌ ထင္ရွားစြာေပၚပါသည္။ လံုး၀ေကာက္ေကြ႔ျခင္းမဟိပါ။ ထိုနည္းတူစြာ ရခိုင္ျပည္ဟိ ပိဋကတ္ေတာ္မ်ားမွာလည္း ၾကိဳးတန္းသည္ အေကာက္အေကြ႔မဟိသကဲ့သို႔ ျပဳပ်င္ျခင္း၊ ပ်င္ဆင္ျခင္း၊ ႏုတ္ပယ္ျခင္းတည္းဟူေသာ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ အေကာက္အေကြ႔မဟိပါသျဖင့္ ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္ဟုေခၚပါသည္။ပိဋကတ္တိုက္ ေလးဆယ့္သွ်စ္ခုရွိရခိုင္ဘုရင္မ်ားအုပ္စိုးေသာေခတ္က ေျမာက္ဦးပတ္၀န္းက်င္တြင္ သံဃာတေထာင္ဆံ့ေသာ ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး သံုးဆယ့္ေျခာက္ေက်ာင္းဟိေၾကာင္း မွတ္သားရပါသည္။ ထိုေက်ာင္းေတာ္ၾကီးမ်ား၌ ဗုဒၶစာပီကိုသင္ၾကားေသာ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္ေတာ္ကိုစံထား၍ ေလ့လာကတ္ပါသည္။ ထိုပိဋကတ္ေတာ္မ်ား ထားဟိရန္အတြက္ ပိဋကတ္တိုက္ေခၚပုထိုးမ်ားကို ေျမာက္ဦးျမိဳ႔ေနရာအႏွံ႔တြင္ တြိရပါသည္။ သမိုင္းအဆိုအရ ပိဋကတ္တိုက္ေပါင္း ေလးဆယ့္သွ်စ္ခုဟိေၾကာင္း သိရပါသည္။ ယခုအခါ ၿပိဳပ်က္လားသျဖင့္ အခ်ိဳ႔တ၀က္ကိုရာ တြိရပါသည္။ ယခုထက္တိုင္ အေကာင္းပကတိေတြ႔ရေသာ ပိဋကတ္တိုက္မွာ (ခ်ိန္ကိုက္) ပိဋကတ္တိုက္၊ (ဘက္ေတာ္) ပိဋကတ္တိုက္၊ (မယ္ေတာ္ကူ) ပိဋကတ္တိုက္ရို႕ ျဖစ္ပါသည္။ယင္းေၾကာင့္ ရွိေခတ္ကရြီးသားခေသာပီေစာင္မ်ား၌ ေ၀သာလီတြင္ သဂၤါယနာတင္ခစဥ္က မူအျဖစ္ထားခေသာ ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္ေတာ္မွတဆင့္ ရြီးကူးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းကို ပီစာ၏အဆံုး၌ ၾကိဳးတန္းပိဋကတ္ေတာ္အတိုင္း ရြီးကူးျခင္းျဖစ္ပါသည္ဟု ရြီးထားသည္ကို ကနိတိုင္ ပီစာမ်ား၌ တြိႏိုင္ပါသည္ ဘုရား။တပည့္ေတာ္သည္ အသွ်င္ဘုရား၏မိန္းခြန္းမ်ားကို ယွင္းလင္းေျဖဆိုခဲ့သည္မွာ ေလးနာရီခန္႔ၾကာျမင့္ပါၿပီ။ တပည့္ေတာ္၏ယွင္းလင္းေျဖဆိုခ်က္မ်ားကိုလည္း သေဘာေပါက္လက္ခံလိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ အသွ်င္ဘုရားရို႕မွာ ဘုရားဖူရန္လည္းဟိနီပါသိမ့္၍ တပည့္ေတာ္၏ယွင္းလင္းေျဖဆိုခ်က္မ်ားကို အဆံုးသတ္ခြင့္ျပဳပါဘုရား။ဆရာၾကီး၏ေျဖၾကားေလွ်ာက္ထားခ်က္အေပၚ အသွ်င္ညာဏိႆရဆရာေတာ္ၾကီးမွ ေနာက္ထပ္ မိန္းျမန္းျခင္းမျပဳေတာ့ဘဲ ဘုရားဖူးရန္အတြက္ ညဇာသား (၅) ခ်က္တီးခန္႔တြင္ သွ်စ္ေသာင္းပုထိုးေတာ္ၾကီးမွ ၾကြလားေတာ္မူပါသည္။[ျပင္ဆင္ရန္​] ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈႏွင္႔ ဓေလ႔ထံုးစံရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔ သည္ ရခိုင္ဘာသာစကားႏွင့္ ျမန္မာဘာသာစကားကို အမ်ားဆံုး အသံုးျပဳၾကသည္။ ရခိုင္ဘာသာစကားႏွင့္ ျမန္မာ ဘာသာစကားသည္ အေတာ္မ်ားမ်ားတူျပီး ရသံ /r/ ႏွင့္ ဂ်သံ /j/ ထြက္ကြာသည္။ ရခိုင္စာေပ အေရးအသားႏွင့္ ျမန္မာစာေပး အေရး အသားသည္ တူညီသည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔သည္ မ်ားေသာအားျဖင့္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ကို ကိုးကြယ္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ၏ ပထမဦးဆံုးေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ရခိုင္ယဥ္ေက်းမႈသည္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ အေျခခံထား၍ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔၏ စာေပ၊ ဂီတ ႏွင့္ အႏုသုခုမပညာရပ္တို႔သည္ ဘာသာေရးကို အေျခခံျပီး တိုးတက္လာခဲ့သည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို႔၏ က်င္ အားကစားႏွင့္ ရခိုင္ဆီမီးခြက္အကတို႔သည္ထင္ရွားသည္။[ျပင္ဆင္ရန္​] ဝတ္စားဆင္ယင္မႈရခိုင္လူမ်ဳိးမ်ားသည္ ျမန္မာနို္င္ငံ အေနာက္ေျမာက္ပို္င္းတြင္ ေနထိုင္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ မႈတြင္ အစဥ္အလာ ႀကိီးမားသည္။ ရခိုင္အမ်ဳိးသားမ်ားသည္ ပု၀ါစကို နဖူးတြင္ စည္းေႏွာင္ထားၿပီး ရင္ဖံုး တိုက္ပံုကိုရုိးရာပုဆိုးႏွင့္တြဲဖက္၀တ္ဆင္ၾကသည္။အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ဇာပု၀ါကိုရင္စလြယ္သိုင္းၿပီးေကာ္ လာမဲ့ ရင္ေစ့လက္ရွည္အကႌ်ကို ရိုးရာလံုခ်ည္ႏွင့္ တြဲဖက္၀တ္ဆင္သည္။ ၁၇ ရာစု ရခိုင္မင္းဆက္မ်ား၏ ဗိသုကာ လက္ရာမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ အေဆာက္အဦးမ်ားကို ေျမာက္ဦးၿမ္ိဳ႔တြင္ေလ့လာ နိုင္သည္။[ျပင္ဆင္ရန္​] စာေပ သမိုင္းေၾကာင္း[ျပင္ဆင္ရန္​]
ရခိုင္ေ၀သာလီေခတ္ႏွင့္ ျမန္မာစာပီရခိုင္မွာ စာမဟိဆိုေသာစကားမွာ ျမန္မာမ်ား တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ေျပာဆိုနီေသာစကားျဖစ္ပါသည္။ ပဇာေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ရခိုင္မဂၢဇင္းပါ ေဆာင္းပါး ၀တၳဳ ကဗ်ာမ်ားမွာ အားလံုးနီးပါး ျမန္မာ (ဗမာ) စကားျဖင့္ ရြီးနီၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားမွာ အားလံုးဖတ္၍နားလည္ေအာင္ ျမန္မာကဲ့သို႔ ျမန္မာပိုင္ ရြီးသားရျခင္းျဖစ္ပါသည္ဟု ဆင္ၿခီပီးေလ့ဟိပါသည္။ ၾကာလာေသာအခါ ယုတၱိယုတၱာနည္းပါးလာပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရခိုင္ျပည္ႀကီးလြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္နီသူမ်ား အျပန္အလွန္ပီးစားမ်ားကို ဖတ္ရပါသည္။ ထိုပီးစာမ်ားသည္ အားလံုးသူဖတ္၍နားလည္ႏိုင္ေအာင္ ရြီးသားေသာ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားမဟုတ္ပါ။ ဤနီရာတြင္ (လူအမ်ားဖတ္၍နားလည္ေအာင္) ဆိုေသာ ဆင္ၿခီေစာတကမွာ လံုး၀ယုတၱိမဟိပါ။ ရခိုင္ျပည္သီးျခားလြတ္ေျမာက္ေရးပါတီမွ အဖဲြ႔၀င္တဦး ပါတီက ႏႈတ္ထြက္ေသာအခါ လိပ္မူရြီးသားေသာစာမွာ (ဥကၠႀကီးခင္ဗ်ား) ဟု သံုးႏႈံးထားသည္ကို တြိရပါသည္။ ရခိုင္မွာ (ခင္ဗ်ား) မဟိပါ။ တေလာက ဥေရာပ ရခိုင္လူငယ္မ်ားဟု လိပ္မူတပ္ထားေသာ ANC သို႔ ပီးစာတေစာင္ထြက္ေပၚလာပါသည္။ ရခိုင္အခ်င္းခ်င္းပီးစာကို ျမန္မာ (ဗမာ) စကားျဖင့္ ရြီးသားထားသည္ကို တြိရပါသည္။ ဤအခ်က္သည္ (ရခိုင္မွာ စာမဟိ) ဆိုေသာအခ်က္ကို ပို၍ပီျပင္စီပါသည္။ရခိုင္စာပီသမိုင္းကို ျပန္ၾကည့္ေသာအခါတြင္လည္း သု၀ဏၰေဒ၀ီ၏သႊ်န္းလိုက္ရတုဟုေခၚေသာ (သိန္ကန္မိန္တြင္) အစခ်ီရတုကို ရခိုင္မ်ားက ေ၀သာလီေခတ္ကပင္ ရြီးသည္ဟု ၀ါႄကြားေလ့ဟိပါသည္။ ၄င္းရတုအျပည့္အစံုကို မဆလေခတ္တြင္ ရခိုင္စာပီပညာသွ်င္ႀကီးမ်ားရြီးသားျပဳစုေသာ ျပည္နယ္ျဖစ္စဥ္သမိုင္း (စာပီ) က႑တြင္ အျပည့္အစံု ဖတ္ရႈေလ့လာႏိုင္ပါသည္။ တပုိဒ္ကို ေကာက္ႏႈတ္ျပရမည္ဆိုလွ်င္ --(ေတာင္ညာမေဟရင္ေသြး၊ ႏွစ္ပါးေမာင္စံု၊ ဘုန္းရိပ္လႈံသည္၊ ပဒံုၾကာနံ႔ေမႊး၏၊ ခ်စ္ေႄကြးမတင္ခင္၊ ဆဲ့သံုးႏွစ္၀ယ္၊ ငယ္ရြယ္တုန္းကပင္တည္း၊ ဘ၀နတ္ရွင္ေလာင္းဘုရား၊ ျခား၀မ္းမကြာ၊ ရင္းခ်ာေမာင္မယ္ႏွစ္ပါးကို၊ ေပးျမားစုလ်ားတင္၊ လက္ထပ္ေရသြန္း၊ ဆဲ့ႏွစ္ခန္းမူ၊ ထူးဆန္းသဘင္ဆင္၍၊ ခ်စ္ႀကိဳးမွ်င္ေခြရစ္ပတ္၊ န၀ရတ္စီ၊ သိင္ဂီအိမ္ေရွ႕နတ္ႏွင့္၊ စိန္ခ်ယ္သတ္အလယ္တြင္) ဟု တြိရပါသည္။ဤကဗ်ာကို ေလ့လာေထာက္ရႈျခင္းအားျဖင့္ ေ၀သာလီေခတ္ရခိုင္သားမ်ားသည္ ျမန္မာစကားေျပာသည္ကို ထူးဆန္းဖြယ္အံ့ဖြယ္လားတြိရပါသည္။ ဥပမာ။ ။ (ေသြး) (ေမႊး) (ေႄကြး) (ေပး) (ေရ) (ေခြ) (ေရွ႕) ဆိုေသာေ၀ါဟာရမ်ားမွာ ျမန္မာေ၀ါဟာရမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ရခိုင္စကားတြင္ ၄င္းေ၀ါဟာရမ်ားကို (သြီး) (မႊီး) (ႄကြီး) (ပီး) (ရီ) (ခြီ) (ရွိ) ဟူေျပာဆိုသံုးႏႈံးပါသည္။ သို႔ေသာ္ ၄င္းရတုတြင္ ရခိုင္ေ၀ါဟာရမ်ားကို လံုး၀မတြိရဘဲ ျမန္မာေ၀ါဟာရမ်ားကိုရာ လားတြိပါသျဖင့္ ေ၀သာလီေခတ္ရခိုင္သားမ်ားသည္ ျမန္မာစကားကို ေျပာဆိုသံုးႏံႈးသည္ကို တထစ္ခ်က္ေကာက္ခ်ခ်၍ျဖစ္ပါသည္။ ျမန္မာစာပီသည္ ရခိုင္ျပည္သို႔လာေရာက္၍ ေ၀သာလီေခတ္ကတည္းကပင္ ထြန္းကားနီသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္တြိျမင္ရပါသည္။
ရခိုင္ေခတ္မ်ား

*ပထမ ဓညဝတီေခတ္ သကၠရာဇ္ ၃၃၂၅ မွ ၁၅၀၇ BCE အထိ၊
* ဒုတိယ ဓညဝတီေခတ္ သကၠရာဇ္ ၁၅၀၇ မွ ၅၈၀ BCE အထိ၊
* တတိယ ဓညဝတီေခတ္ သကၠရာဇ္ ၅၈၀ မွ ၃၂၇ BCE အထိ၊
* ေဝသာလီေခတ္ သကၠရာဇ္ ၃၂၇ မွ ၈၁၈ ADE အထိ၊
* ေလးၿမိဳ႕ေခတ္ သကၠရာဇ္ ၈၁၈ မွ ၁၄၃၀ ADE အထိ၊
* ေျမာက္ဦးေခတ္ သကၠရာဇ္ ၁၄၃၀ မွ ၁၇၈၄ ADE အထိ၊



ရခိုင္ျပည္နယ္႐ွိၿမိဳ႕မ်ားျပည္နယ္ၿမ္ိဳ႔ေတာ္ စစ္ေတြအက်ယ္အ၀န္း ၁၄၂၀၀ စတုရန္းမိုင္ခန္႔လူဦးေရ ၂.၆၉ သန္းခန္႔ခရိုင္ ၅ ခရိုင္ၿမ္ိဳ႔နယ္ ၁၇ ၿမိဳ႔နယ္ေက်ာက္ေတာ္ၿမိဳ႕၊ ေပါက္ေတာၿမိဳ႕ ၊ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕ ၊မာန္ေအာင္ၿမိဳ႕ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕၊မင္းျပားၿမိဳ႕၊ ေျမပံုၿမိဳ႕၊ ေက်ာက္ျဖဴၿမိဳ႕ ၊ဂြၿမိဳ႕၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕၊ေတာင္ကုတ္ၿမိဳ႕၊ ပုဏၰားကၽြန္းၿမိဳ႕ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕၊ ရေသ႕ေတာင္ၿမိဳ႕ ၊ရမ္းၿဗဲၿမိဳ႕၊အမ္းျမိဳ ့၊ပလက္၀ျမိဳ ့

..

Read more...

ရခိုင္ဗီြဒီယိုေတးခ်င္းမ်ား..

Powered By Blogger

About This Blog

zinyaw
ႀကိဳဆိုပါယင့္
ရခိုင္သားတေယာက္ရခိုင္သမိုင္းအသိနန္ ့ရခိုင္စာပီ
ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးေရစိတ္တခုနန္ ့ေဒဘေလာ့ကိုထားခစြာပါ.
ပညာသည္တေယာက္မဟုတ္သလို
ပညာရွင္လည္းမဟုတ္ပါ....
အားလပ္ေရအခ်ိန္တိကိုထားချခင္းရာျဖစ္ပါေရ..
မွားယြင္းမႈ ့တိကအကၽြန္၏ည့ံဖ်င္းမႈ ့တိရာျဖစ္ပါေရ....

ဇင္ေယာ္ေခ်တေကာင္လီဆန္မွာပ်ံနိန္ေရ...

  © Free Blogger Templates Spain by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP